Heel lang kon ik prat gaan op een feilloos geheugen. Covers van dit blad uit een ver verleden zag ik moeiteloos voor me en meestal dook ergens in een hoekje van mijn hoofd ook wel het jaartal en soms zelfs een nummer op. ‘Dat verhaal over UPC als haai?’ ‘Maart 2001*.’
Ik schrijf dit nu klakkeloos op, zonder het te controleren, omdat het er ook even niet toe doet of dit klopt. Sterker nog, voor het verhaal is het beter dat het niet klopt.
Vorige week klopte het niet. Ik verkocht u kletskoek. Dixit VPRO’s radioarchivaris Nienke Feis (zie ook pagina 5) die me de oren waste over het grote gebaar waarmee ik drie radioprogramma’s zomaar even Het Gebouw in had geveegd.
Er staat wel eens vaker een foutje in deze stukjes. Soms komt dat door haast, soms door luiheid, een enkele keer komt een variant op de waarheid me beter uit dan de waarheid zelf. Er zijn gelukkig altijd oplettende lezers of, zoals nu, een collega voor wie het geheugen ook een instrument is. Natuurlijk kan alles altijd opgezocht worden, maar om te weten dát je moet controleren, moet er eerst een lichtje opgaan.
Rob Oudkerk wil burgemeester van Amsterdam worden en wil geen lichtjes op zien gaan. Bij mensen die niet alleen zouden denken: huisarts, PvdA, maar ook allerlei andere dingen. Dingen die zijn geloofwaardigheid als burgervader van álle Amsterdammers zouden kunnen ondergraven. Daarom publiceerde hij tegelijk met zijn kandidatuur een cv der mislukkingen. Een waslijst aan wanprestaties, vergezeld van de zin: ‘Wat ik daarvan heb geleerd is nederigheid.’ Vandaar die sollicitatie, lijkt me iets om te onthouden.
* VPRO Gids 51, december 1999