‘Dit is jouw schuld.’ Componist David Dramm lacht minzaam naar zijn dochter Diamanda. De getalenteerde jonge violiste kan het alleen maar beamen. ‘Ik was boos, heel boos. Ja, soms heb je dat gewoon. Daar moet je dan doorheen. En aan de andere kant van de woede zie je weer licht. Dit leven moet ik omarmen en vastleggen. Waar kom ik vandaan? Ineens was het me duidelijk: ik moet naar mijn wortels, mijn familie. Dit ene moment met mijn vader en moeder vastleggen.’ David, zijn vrouw, fluitiste en componiste Anne La Berge, en Diamanda La Berge Dramm schuiven aan in het café van het Utrechtse Theater Kikker.
Gespreksonderwerp is hun gezamenlijke driedubbel-lp Modern Genetics. De uitbundige hoesfoto toont een zelfverzekerd driespan dat klaar is voor een wilde muzieksafari. Als een vermetele 21ste-eeuwse familie Von Trapp. ‘Er zijn niet zo heel veel precedenten, dus die associatie met de Von Trapps en The Sound of Music begrijpen we wel,’ knikt Diamanda, die met haar sierlijke achternaam La Berge Dramm beide ouders eert. ‘We hebben in ieder geval meer met de Von Trapps dan met de familie Jackson,’ glimlacht Anne.
De familie Dramm is gezegend met een vermetel muziekgen. Op hun album Modern Genetics ontpoppen de drie zich als kleurrijke, hedendaagse Von Trapps.
Op Modern Genetics bundelen de Dramms onbeschroomd alle muzikale escapades: van countrycovers en artrockcomposities tot spoken-word-experimenten. Het stemmige 'San Antonio Rose' van countryheld Bob Wills staat zij aan zij met het bevreemdende elektronische stemmenlandschap van 'Away'. ‘Dit laatste lied is eigenlijk een gedicht dat ik schreef toen Diamanda het ouderlijk huis verliet en haar vleugels uitsloeg,’ herinnert Anne zich.
Met Diamanda is het helemaal goed gekomen. Na haar muziekstudies in de vs groeide ze uit tot een van de avontuurlijkste jonge musici van Nederland. ‘Op dit nieuwe album staat één liedje van mij. Binnenkort verschijnt er een ep met alleen eigen viool- en liedcomposities,’ verklapt Diamanda, die vorig jaar de Dutch Classical Talent Award won. De familie Dramm houdt van aanpakken en hun lp-extravaganza Modern Genetics is de eerste uitgave van Splendor, een Amsterdamse muziekclub die gerund wordt door musici. Een plek waar de Dramms kind aan huis zijn.
Geestelijk contrapunt
De driedubbele Dramm is een enthousiasmerende muziekpotpourri die de veelzijdigheid van het trio onderstreept. ‘Net als bij een fotoalbum zit er niet zo veel logica in. We hadden geen concept voor ogen maar een vrolijke collectie muziekstukken,’ erkent Anne. ‘Dit album is een soort verjaardagsfeestje,’ benadrukt Diamanda. ‘Alle drie hebben we onze eigen projecten, maar wanneer we bij elkaar komen is er altijd weer een aanleiding om samen iets te schrijven. Zoals de verjaardag van oma bijvoorbeeld.’ Anne knikt en vult aan. ‘En soms is die oma gewoon je publiek. Alles is mogelijk.’
Die onbekommerde spelenergie spat van het album af. ‘We doen precies waar we zin in hebben. Even valt de gêne weg,’ ervaart Diamanda. ‘De imperfectie van zo’n gezamenlijk familiemoment hoor je er misschien doorheen. Met een fotoalbum is het niet anders.’ Anne herkent het. ‘We durven roekeloos te zijn, zeker als we bij elkaar komen. We stelen ook gerust van elkaar. Zo bewonder ik Davids vermogen om pure liedjes te schrijven, en heb ik Diamanda’s relaxte, in zichzelf gekeerde performancestijl overgenomen.’ David noemt het een zoektocht naar een geestelijk contrapunt. ‘Als het voeren van een goed gesprek waarbij je iedereen zo veel mogelijk in zijn waarde laat.’
Sex pistols
Het caleidoscopische album telt 23 opnames en sessies uit de periode 1990-2018. De oudste stukken zijn afkomstig van het duo Dramm/La Berge uit de jaren negentig: David op elektrische gitaar en Anne op fluit en elektronica ‘Sinds kort toeren we weer met ons duo,’ meldt David verheugd. ‘Laatst mochten we dansklassen begeleiden tijdens een Fins festival. Ik speelde Sex Pistols-riffs op mijn gitaar en Anne wat Mozart-licks op haar dwarsfluit.
We hadden echt iets aparts te pakken, terwijl de dansers al lang tevreden waren met een lekker ritme.’ Het tekent de experimenteervreugde van de Dramms. David en Anne leerden elkaar kennen op de vrijgevochten muziekafdeling van de Universiteit van Californië in San Diego. In 1989 verhuisden ze naar Nederland. David Dramm doorgrondde de uitgebeende Nederlandse compositiestijl via zijn leraar Louis Andriessen. Beide rasmusici stortten zich onverwijld op de levendige eigentijdse muziekscene van Nederland. Rock, minimal, geïmproviseerd, avant-garde-experiment, het kon hier allemaal gedijen.
En dan kan het zomaar gebeuren dat je als familie Dramm ineens melancholische countryliedjes covert met de Nederlandse Flatland Kings. ‘Ja, dat is zo’n zeventien jaar geleden. Een schitterende band, met onder anderen Lukas Simonis en Cor Fuhler,’ glundert David. ‘We hadden er een fictief verhaal omheen verzonnen over een countryzanger die tot zijn schrik in België belandt. Een aantal nummers van The Flatland Kings prijkt nu op onze driedubbel-lp.’
De Dramms drijven de cross-overmagie sowieso graag op de spits. Zo wordt Purcells wonderschone 'Dido’s Lament' gekoppeld aan een cover van de legendarische Velvet Undergroundsong 'Venus in Furs'. Muzikale sensualiteit en verleiding door de eeuwen heen. ‘Noem het alchemie,’ vat David samen. ‘We hebben allemaal onze eigen muzieksmaak, maar smaak is uiteindelijk vrijblijvend. Als trio kleuren wij graag buiten de lijntjes van de smaak. Je moet soms linksaf durven slaan op het pad van je eigen smaak om daadwerkelijk iets nieuws te bereiken. Die frictie levert altijd iets op.’
Modern Genetics
Dramm, La berge & La berge Dramm: Modern Genetics (Splendor 001)
VPRO Vrije geluiden
Zondag, NPO 1, 10.30 - 11.20 uur