Geen goed stel

Na het overlijden van Nederlands beste voetballer aller tijden werd het in sommige overzichten van leven en werken even aangeroerd: soms schoot zelfs Cruijff tekort en benadeelde hij zichzelf en anderen. Voor zover zoiets zich achteraf laat vaststellen. Het vaakst genoemd worden de wereldkampioenschappen van 1974 in Duitsland en 1978 in Argentinië.

In ’74 zou Cruijff te veel met andere dingen bezig zijn geweest, zoals ellenlange defensieve telefonades met het thuisfront (de ‘zwembadaffaire’) waardoor hij tijdens de finale te moe zou zijn geweest. In ’78 liet hij, om onduidelijke redenen, verstek gaan, net als Van Beveren, Van der Kuijlen, Van Hanegem, Treijtel, Geels, Peters, Kist, Hovenkamp – wat als zij hadden meegedaan en Rensenbrink niet op de paal had geschoten? (Enfin, inclusief 2010 tegen Spanje hadden we al drie keer wereldkampioen kunnen zijn.)

Van Beveren, Nederlands beste doelman aller tijden, ontbrak dus ook in ’74 – hij deed zelfs aan geen enkel EK of WK mee, en hier gaat de beschuldigende vinger uit naar Cruijff (lees desgewenst ook: Ajax, Amsterdam, arrogantie) die iets tegen de PSV’er (lees ook: Eindhoven, Brabo’s, boeren) zou hebben gehad. Nu moesten we het in München met de mee-voetballer Jan Jongbloed doen, terwijl lijnkeeper Van Beveren die lelijke finale schuiver van draaikont Müller natuurlijk zou hebben gestopt.

Veertig jaar na dato neemt Andere tijden sport de relatie tussen de beste voetballer en de beste keeper van Nederland onder de loep in de aflevering ‘Jan van Beveren: In de clinch met Cruijff’. Daarin komen onder anderen aan het woord: Johan Neeskens, Willem van Hanegem, Wil van Beveren (broer van), en de wijze oud-bondscoach, tevens Brabo, Kees Rijvers, wiens door kleindochter Antje Veld geschreven biografie Prof onlangs verscheen.