‘Zonder die chemotherapie zou ik me nu best goed voelen, denk ik.’ David J.C. MacKay (48) klinkt opmerkelijk energiek voor iemand die al vier dagen in bed ligt te herstellen van de zoveelste chemokuur. Het was een schok, afgelopen juli: uitgezaaide maagkanker. Niet meer te genezen. Zijn artsen gaven hem nog ongeveer anderhalf jaar, zegt hij. ‘Maar er komt altijd veel onzekerheid bij zulke voorspellingen kijken. En de chemotherapie kan er een paar maanden aan toevoegen. Dus ik heb nog best kans om wat langer te blijven leven.’
Ik vraag of zijn ziekte bij het publiek bekend is. ‘Jawel, tenminste, ik hou het niet geheim,’ zegt hij. ‘Maar ik loop er ook niet mee te koop. Ik heb er wel over geschreven op mijn blog.’ Dat weblog, waarop hij de ontdekking van zijn ziekte nuchter bespreekt en uitlegt wat hij wel en niet over zijn ziekte kan zeggen tegen zijn twee kinderen van 1 en 4, is openbaar toegankelijk, maar ziet er niet bepaald druk bezocht uit. En tijdens het interview stond er nog niets over zijn ziekte op zijn wikipedia-pagina, maar inmiddels wel.
Besteedt hij zijn tijd niet liever anders dan met een gesprek met een journalist? Nee, MacKay vindt het geen enkel probleem om vanaf zijn ziekbed over energie- en klimaatbeleid te praten, want: ‘It’s important stuff.’ Zeker nu de klimaattop in Parijs bijna begint. Er staat heel wat op het spel. Zal het lukken om de mondiale temperatuurstijging onder de twee graden te houden? MacKay denkt van niet: ‘Daarvoor zou een wonder nodig zijn’. En in wonderen gelooft hij niet.