‘Hij is zijn broertje verloren aan kanker, jeugdkanker noemt hij dat. Zijn vader is overleden aan maagkanker en zijn moeder is overleden aan baarmoederhalskanker, dus voor hem is iedereen op een gegeven moment dood gegaan aan kanker. Het is ook erfelijk, dat is ook inmiddels bewezen. Dus wat doe je dan? Hij heeft natuurlijk geleefd als een soort malloot, met seks, drugs en rock-‘n-roll. En drank, en ellende. Nu schrok hij van dat knobbeltje en dat deed hem toch tot inkeer komen. Dat is een beetje de aanleiding geweest van het programma. Toen zijn we een aantal mensen gaan bezoeken, ook een beetje om Arthur heen. Hoe is dat nou, zo’n Van Amerongen zonder drank? Is dat nog wel een leuk leven, zoals hij dat nu leeft?’
Tussen de webwinkelbedrijven door maakt Rob Muntz weer radio. ‘Het mooiste wat er is.’
Radio Doc: Lachen met kanker
Van de controversiële benadering is Rob Muntz nooit vies geweest, dus toen hij de documentaire Retour hemel van Mark Bos zag, waarin de voormalige RTL-verslaggever de kijker meeneemt in zijn spirituele strijd tegen prostaatkanker, dacht hij: dat kan ik ook. Maar dan op zijn Muntz’: ‘met een knipoog en een sneer’. In Lachen met kanker zoekt hij columnist en vriend Arthur van Amerongen in de Portugese Algarve op, die drugs en drank heeft afgezworen ten faveure van een wortel- en bietensappendieet, bang voor de ziekte die zijn ouders en broertje fataal is geworden.
Wat is de aanleiding voor de documentaire?
Muntz: ‘Arthur van Amerongen voelde een half jaar geleden een knobbeltje in zijn nek. Dat vond hij een beetje verontrustend en daarmee heeft hij een aantal columns gevuld. Arthur heeft iets met kanker, mijn vader is overleden aan kanker, iedereen krijgt het tegenwoordig. Een op de drie mensen krijgt kanker. Wij dachten, laten we een andere kant van kanker tonen. Het is toch onontkoombaar, je hebt het nou eenmaal dadelijk, hoe ga je daar mee om? In dit geval was het dus de angst van Arthur voor kanker, wat natuurlijk krankzinnig en belachelijk is. Je kan er natuurlijk niet omheen. Of je krijgt het, of je krijgt het niet.’
Wat is het nou precies? Hij voelt een knobbeltje maar hij heeft geen kanker?
Hij leeft nu alleen maar op bietensappen hè?
Lachend: ‘Ja, precies. Met drie honden in de Algarve. Dat is ook geen leuk bestaan meer dan, denk ik. Dan kun je net zo goed doorleven.’
Want dat doet Parool-columnist Albert de Lange wel. Die zuipt en rookt gewoon vrolijk door.
‘Dat vraag ik in de documentaire ook aan hem: je hebt nu kanker, waarom ben je niet gestopt met roken? Dat slaat natuurlijk helemaal nergens op, want het heeft geen zin om nog te stoppen met roken. Hij gaat toch dood, dus hij zuipt gewoon elke dag vier flessen wijn op. Dat zou ik ook doen, denk ik.’
Je zei net dat je een ander geluid wil laten horen. Wat voor ander geluid wil je precies laten horen?
‘Je leeft door, ook al heb je kanker. Lachen is ook dan nog een onderdeel van het leven. Daar gaat Lachen met kanker over, met een knipoog en een sneer naar andere programma’s over kanker. Zoals die Mark Bos die in ijsbaden duikt en al die alternatieve geneeswijzen probeert te verkopen als waarheid. Dan kun je wel een heel serieus tegenprogramma maken, maar je kunt het ook met een geintje pareren.’
In Lachen met kanker gaat Arthur van Amerongen ook ‘preventief’ in zo’n ijsbad zitten. Moeten we dat serieus nemen?
‘Dat is aan de luisteraar.’
Het is dus een soort mockumentary?
‘Het is een mockumentary, correct.’
Dus niet alles is helemaal zoals het is gegaan?
‘Niet alles is zoals het is, alleen is het wel… wat moet ik er van zeggen? Luister en huiver.’
Je bent een tijdje gestopt met televisie en radio. Ga je nu meer programma’s maken?
‘Ik heb nu een woonwebwinkel met twintig man personeel. Dat slokt wel wat tijd op. Maar wat ik nu ga doen: mijn zoon van zeventien zit op een high school in Amerika voor een jaar. Hij wil daar blijven wonen en ik vind dat hij terug moet komen. Hij zegt dat je in Amerika 250 keer meer kans hebt om miljonair te worden dan in Nederland, omdat er ook 250 keer meer miljonairs zijn. Dat ik daarop antwoord dat je er ook geen sociale voorzieningen hebt, daar heeft hij geen boodschap aan.’
Weer voor de radio, of televisie?
‘Radio, sowieso. Televisie heeft toch geen schijn van kans.’
Want?
‘Als je zo’n idee hebt dat ik je nu vertel, dan moet je eerst een pilot laten zien. Dat heeft helemaal geen zin. Trouwens, ik heb er geeneens tijd voor. Ik werk 24 uur per dag aan mijn webwinkel en ik ging toevallig toch naar Amerika. Het is natuurlijk wel een mooi onderwerp: vader en zoon, conflict, vader kan zijn zoon niet loslaten, dat zit er allemaal in. Dus ik zei tegen de NTR: “ik ga er toch heen, dan wil ik er best een radiodocumentaire van maken.” Zo gezegd, zo gedaan. Puur omdat radio te gek is om te maken. Ik vind dat het mooiste wat er is. Als ik dat één keer per jaar kan doen ben ik zielsgelukkig.’