John & Jane
HollandDoc24, vrijdag, 21.26-22.20 uur
In de Indiase documentaire John & Jane zien we de vooruitgang aan het werk: gerobotiseerde telefoonverkopers die mensen dingen aansmeren die ze niet nodig hebben.
In de bomvolle film – de oorspronkelijke lengte is 82 minuten, om budgettaire redenen krijgen we de tv-versie van 54 minuten te zien – passeren vijf personen de revue: boze, blowende Glen; blije christen Nikki Cooper; de zelfs tijdens zijn slaap naar motivatiepreken luisterende Osmond; Sydney wiens passie dansen is; de artificieel aandoende ‘natuurlijk blonde’ Naomi. Zij zijn een paar van de stemmen die aan de telefoon beleefd en zo vriendelijk mogelijk blijven, terwijl ze speuren naar een ingang, de virtuele voet tussen de deur. Ze hebben Amerikaanse namen aangenomen, krijgen les in Amerikaanse waarden en normen (individualiteit, patriottisme, succes) en bladeren door Amerikaanse catalogi om een beeld te krijgen van hoe men overzee winkelt.
De klinische omgeving waarin gewerkt wordt en de futuristische geluidsstroom die Ahluwalia voor onder zijn op 35 mm geschoten opnamen gecomponeerd heeft, maken van John & Jane (Jan(neke) met de pet) een sciencefictionachtige documentaire. Maar wat we zien is echt: we veranderen onszelf nagenoeg in robots. Verkooprobots. (En kooprobots.) Met, zoals in dit geval, een hoofd in Amerika en een lichaam in India. Dat doet iets met een mens.