Tussen België en Frankrijk viert men al een jaar de 300ste verjaardag van een deel van de grens.
Kamagurka was erbij.

300 jaar grens
Canvas, 20.40-21.40 uur
Wie Maastricht zuidwaarts uitloopt, moet een klein uur later al bij de bakker de bestelling in het Frans plaatsen. Grenzen zijn rare dingen. Je ziet ze, Nederland verlatend, vaak niet als fysieke markering, en toch is van het ene op het andere moment van alles anders. De stenen waarmee huizen gebouwd zijn, verkeersborden, de spullen in de winkels, lettertypes en, misschien het meest confronterend, de taal.

Sinds vorig jaar april wemelt het van de festiviteiten rond een streep door het landschap tussen België en Frankrijk, van Duinkerke/Dunkerque in het westen tot Doornik/Tournai 105 kilometer oostwaarts. Onder aanvoering van de culturele themaorganisatie ‘300 jaar grens’ viert men er de landsafspraken die drie eeuwen geleden in Utrecht zijn gemaakt, waarmee een einde kwam aan een lange periode van onrust veroorzaakt door elkaar (grond) betwistende vorsten. Fiets- en wandeltochten, grenspaalonthullingen met literaire citaten, een boek en concerten vormen maar een deel van de sindsdien geïnitieerde activiteiten. Doel(en)? ‘Begrenzen en ontgrenzen’, volgens de projectverantwoordelijken; ‘buurten bij de buren’, ‘het versterken van saamhorigheid’. In oktober valt het doek met een groots folkbal.