Leven in de frontlinie
NPO 2, 16.00-16.25 uur
‘Toen die kudde olifanten op ons afkwam werd het wel héél spannend. Net of we zelf in een film beland waren,’ vertelt documentairemaker Mildred Roethof (45). ‘Ja, toen moesten we echt rennen!’, herinnert haar filmpartner Annegré Bosman (43) zich. Roethof: ‘Zoiets kan je niet researchen. We hebben tijdens dit project heel veel ter plekke ontdekt.’
De twee maakten de nieuwe serie Leven in de frontlinie, waarvoor ze een aantal idealisten volgden tijdens hun veeleisende en vaak gevaarlijke werk: van tropenarts tot olifantenredder tot mensenhandelbestrijder. De serie werd gedraaid in samenwerking met
zeven goede doelen, maar is volgens de makers wel onafhankelijk. De eerste aflevering, ‘Ongewapende strijd’, gaat over de jonge dokter Nanda Blansjaar, die voor Artsen zonder Grenzen in vluchtelingenkamp Batil in Zuid-Soedan werkt. Zij wordt dagelijks geconfronteerd met ernstige ondervoeding, verkrachting en schotwonden, terwijl ze ook zelf nooit helemaal veilig is.
Wat is het idee achter Leven in de frontlinie?
Bosman: ‘Tijdens het maken van documentaires kwamen we regelmatig mensen tegen die zich vol overgave inzetten voor anderen en voor de aarde. We wilden hen eindelijk eens in de spotlight zetten: geen bn’ers, maar gewone mensen die ontzettend veel voor elkaar krijgen. Hopelijk kunnen zij de kijkers inspireren. Want hoeveel mensen zitten niet op een stoffig kantoor elke dag te wachten tot het zes uur is? Terwijl je je leven ook kan besteden aan iets waar je echt gepassioneerd over bent! De mensen in deze serie doen dat in het groot, maar het kan net zo goed in het klein. Als vrijwilliger bij een buurtvereniging bijvoorbeeld.’
Roethof: ‘Onze hoofdpersonen zijn echte helden. Ik stond soms gewoon met tranen in mijn ogen, bijvoorbeeld bij het zien van het Soedanese vluchtelingenkamp in de eerste aflevering. Overal kapotte tentjes – hoe kan het dat mensen zo moeten leven in 2014? Dokter Nanda van Artsen zonder Grenzen leeft in Soedan trouwens net zo armoedig als de vluchtelingen die ze behandelt. Ze wordt ook vaak ziek en ze heeft geen enkel privéleven. Maar ze maakt wél mensen beter, elke dag weer. Dat is zo mooi en fascinerend om te zien.’