Festivaldirecteur Jan Smeets wordt ouder, maar een Pinkpop zonder hem? No way.

3Doc: Mr. Pinkpop
Nederland 3, 21.30-22.45 uur
Terugblik Pinkpop
Nederland 3, 0.10-1.05 uur

Wat u vanavond niet ziet in documentaire Mr. Pinkpop: de opmerkelijke uitspraken van Jan Smeets die in strijd zijn met het vogelvrije festivalgevoel. ‘Ik zou willen dat er een wet kwam waarin drie dingen geregeld worden op Europees niveau: een curfew voor iedereen om elf uur, niet langer en niet korter,’ zei hij na Pinkpop 2012 tegen 3voor12. ‘Geluidsrestricties, zodat niet iedereen met pijn in de oren naar huis gaat en in de derde plaats: niet langer dan drie dagen.’ Langer doorgaan zou volgens de Smeets voor zowel de bezoekers als de festivalmedewerkers ‘ongezond’ en ‘gevaarlijk’ zijn. Smeets wil daarnaast ook roken, alcohol- en drugsgebruik aan banden leggen. Weinig jonge festivalgangers zullen zich wat aantrekken van de bezorgdheid van de 68-jarige Smeets: zij gooien het liefst alle remmen los, kunnen zich achteraf misschien nog maar de helft herinneren, maar weten zéker dat ze de leukste tijd van hun leven hebben gehad.
Maar door de ogen van Jan in Mr. Pinkpop lijkt alles opeens best logisch. Smeets bemoeit zich werkelijk óveral mee op het festivalterrein en als kijker word je makkelijk meegesleept in het gepassioneerde gemopper van de Limburger. Die wapperende Pinkpop-banner hangt er inderdaad lullig bij! Gódverdomme (met een zachte g), die uitsteeksels van die pilaar zíjn ook levensgevaarlijk! En trek toch alsjeblieft wat warms aan jongens, het is hartstikke koud ’s nachts!

Mr. Pinkpop heeft het echter niet altijd voor het zeggen op zijn eigen festival. Na een rampzalige editie in 1985, toen Pinkpop bijna werd weggeconcurreerd door het naastgelegen festival Torhout Werchter, moest Smeets de programmering overdragen aan Mojo om het festival te redden. Mojo wist uiteindelijk weer grote stadionacts (en daarmee automatisch ook meer bezoekers) naar Landgraaf te lokken.
Maar uitgerekend tijdens Pinkpop 2013, als Smeets door regisseur Jaap van Eyck gevolgd wordt, zwelt de kritiek weer aan: ‘dinosaurus’ Pinkpop zou de aansluiting hebben verloren met andere hippe festivals. Ook de ‘fuck you’ die Smeets tijdens zijn jaarlijkse afsluitspeech aan een van de critici Nieuwe Revu richt, ontbreekt in Mr. Pinkpop.
Jan heeft dat gezeik ook helemaal niet nodig. Als hij samen met zijn kleindochter staat mee te zingen en te klappen op artiest Passenger, zijn zij niet alleen: tienduizenden Pinkpopbezoekers klappen, springen en joelen net zo enthousiast mee. En zo gaat het al 45 jaar.
Aansluitend aan de documentaire is het beste van Pinkpop 2012 nog eens te zien.