Wegens een rechtenkwestie is de 3doc documentaire GABBERS! tijdelijk niet beschikbaar. We werken aan een oplossing.
Excuses hiervoor.
Kale koppen, trainingsjasjes van Australian, Nike air max schoenen en hakken maar.
Documentaire GABBERS! offline gehaald
3Doc: Gabbers!
Nederland 3, 21.30-22.30 uur
Totdat je kramp in je kuiten hebt. En dan nog even door. De feesten in de gabbertijd, begin jaren negentig, duurden en duurden. ‘Lekker lang, van tien tot tien.’ Soms werd met behulp van een snuifje hier, een pilletje daar zelfs het hele weekend lang ‘gehakt’, op muziek die voor buitenstaanders nog het meest klonk als een voorbijvliegend vliegtuig, ondersteund door een eentonig ritme van bassdrums die dwars door je hoofd heen gaan. Gabber als muziek, als subcultuur, was uniek.
Gabber was ook de enige internationale subcultuur die puur in Nederland, Rotterdam om specifiek te zijn, tot wasdom is gekomen. De experimenteerdrift van dj Rob, de ongekende, toch wel heel gezellige sfeer bij de feesten, de Energiehal, doordeweeks een sportcentrum, in het weekend de bakermat van de harde house muziek: Rotterdam was waar het gebeurde. Documentairemaker Wim van der Aar (De Van Waveren Tapes) duikt, door middel van archiefmateriaal en amateurbeelden van de gabbers zelf, de Energiehal in om de opkomst en de ondergang van de gabbercultuur in Rotterdam van dichtbij mee te maken.
Punk’s not dead. Zegt men. Hardcore will never die. Zegt men. Daar zijn de meningen echter over verdeeld. Volgens de gabbers van het eerste uur ging het ergens voor 1995 al mis. En zoals met de meeste subculturen gebeurt dat zodra er een bredere groep zich ertoe aangetrokken voelt. Het begon met parodieën op de muziek. Het sprak kinderen aan. Het publiek werd steeds jonger. ‘Het lijkt hier wel Telekids man.’ De uitspraak van deze iets oudere gabber wordt niet veel later bevestigd door het beeld van een ‘nee ik gebruik geen drugs’ iets te hard kauwgomkauwend meisje van vijftien.
De echte gabber begon zich te schamen voor zijn eigen subcultuur die hem langzaam maar zeker werd afgenomen. Gabber trok steeds meer mensen aan. Niet alleen jonge mensen, maar ook ‘foute types’. Gabber werd opeens politiek. Er kwamen mensen met Nederlandse vlaggen en racistische leuzen op af. De muziek bestond nog, maar de gemoedelijke sfeer veranderde langzaam in iets wat veel meer leek op de vooroordelen die buitenstaanders hadden.
Het bastaardkind van xtc en dreunende bassen is misschien dood, de Energiehal, Parkzicht en Pompeii bestaan misschien niet meer, maar de muziek leeft voort. In de harten van de echte gabbers leeft zelfs nog meer dan alleen de muziek. In hun harten is het nog steeds af en toe 1993.
#vprotv
Vanaf zondag 12 uur op vprotv: het trainingspak.