Docudramamaker Christian Twente haalt alles uit de kast om de geschiedenissen van zes historische vrouwen spannend te maken.

Frauen, die Geschichte machten
Arte, 20.15-22.55 uur

Documentaires over historische gebeurtenissen worden vaak saai gevonden. De kijker wil actie en daarvoor zijn docudrama’s (waarin acteurs historische gebeurtenissen naspelen) uitgevonden. In de zesdelige serie Frauen, die Geschichte machten – Arte toont vandaag en volgende week maar ineens drie afleveringen achter elkaar, het zdf zendt de zes delen vanaf december wekelijks uit – zien we in docudramastijl spannende episodes uit het leven van zes powervrouwen: Jeanne d’Arc, koningin Louise van Pruisen, Sophie Scholl, Cleopatra, Elizabeth I, en Catharina de Grote.

De opbouw van de serie is consistent: de powerlady, vertolkt door een Duitse actrice, introduceert zichzelf in de beginscène en neemt de kijker vervolgens mee naar de hoogte- en dieptepunten van haar carrière. Geen uiteenzetting van geschiedkundige feiten, maar historische gebeurtenissen die belicht worden vanuit het persoonlijke perspectief van de hoofdpersoon, waarbij dikwijls de vraag centraal staat hoe de vrouw in kwestie haar invloedrijke positie verwierf, of hoe zij haar macht in stand hield. De historische draailocaties, indrukwekkende vechtscènes, en oogverblindende kostuums maken de afleveringen, die wegkijken als fictie, af.

Christian Twente, regisseur en scriptschrijver van de serie, begon zich ruim tien jaar geleden toe te leggen op docudrama’s, nadat hij er via de bbc en National Geographic mee in aanraking kwam. Twente, van huis uit historicus, introduceerde het genre vervolgens in Duitsland. Eerder werkte hij aan een productie over het zeventiende-eeuwse voc-schip Batavia en over de Chinese Muur, waarvoor hij maandenland in China en Mongolië werkte.
 

Jeanne d'Arc, vertolkt door Nadja Bobyleva

We vroegen de regisseur hoe hij de verhouding tussen historische betrouwbaarheid en drama doseert. Christian Twente: ‘Vooropgesteld: je bent als regisseur altijd aan het interpreteren. Bovendien licht je bepaalde aspecten zoals liefdesperikelen uit, omdat die een mooi dramatiserend effect opleveren. Maar uiteraard werkten we ook met geschiedkundigen. Het verhaal moet historisch helemaal kloppen, zoals bij de Duitse verzetsstrijder Sophie Scholl, of bij benadering correct zijn, zoals bij Cleopatra. Tien jaar geleden vonden historici docudrama’s te veel amusement. Inmiddels is dat veranderd. Historici beseffen dat het een effectieve manier is om een groot publiek kennis te laten maken met historische onderwerpen. Het zdf werkt bijvoorbeeld samen met Duitse lerarenverenigingen: als docent kun je de docudrama’s als lesmateriaal aanvragen.’


Doen ze he overal zo? Twente: ‘Ik ben een aantal keren in Marokko geweest om te draaien en daar stikte het van de Arabische filmploegen. Bezig met het opnemen van docudrama’s. Ook in China zijn die erg populair. Kennelijk is het iets universeels. Hoewel de wijze waarop ze in elkaar zitten verschillen: zo positioneren Chinezen belangrijke karakters middenin het beeld, en brengen ze gevoelens dramatischer over. Wij zouden dat als “traditioneel” bestempelen.’