Hello Goodbye
Nederland 1, 21.30-22.15 uur
Heb je eindelijk je bagage van de band gehaald en ben je snel door de douane geglipt (de lading goedkope ‘merkkleren’ in je koffer goed verborgen), vol verwachting wie er op je staan te wachten: is er niemand. Die teleurstelling krijgen de mensen in NCRV’s Hello Goodbye niet te verwerken. Voor hen staat er altijd iemand te wachten, al dan niet met bloemetje.
Na vijftien seizoenen moet dit nog steeds populaire programma het zonder Joris Linssen doen. Voortaan zal het Klaas Drupsteen zijn die mensen in de vertrek- en aankomsthallen vraagt: ‘Op wie wacht je?’ Als antwoord volgt meestal een emotioneel verhaal, terwijl de kijker zich ondertussen een beeld probeert te vormen van degene die door de deur zal komen. En als die deur dan eindelijk opengaat, volgt de ontlading in de vorm van een omhelzing met tranen.
Ook de verse presentator zelf is zo’n echt Hello Goodbye-moment wel eens ten deel gevallen, zij het lang geleden. Na een reis van een halfjaar zou Klaas eindelijk zijn vriendin terugzien. Zij was in Praag en hij kwam daar, vanuit Peking, met de trein aan. Zodra ze elkaar zagen vlogen ze in elkaars armen. Een echt filmisch moment. Alleen zou het in de film natuurlijk allemaal in slow motion gegaan zijn.
De kern van het programma is natuurlijk niet dit soort emotionele momenten, maar het verhaal van de mensen erachter. Volgens Klaas Drupsteen zijn er een paar belangrijke thema’s waar iedereen zich in herkent: liefde, verlangen, heimwee, maar ook ziekte en dood. ‘Je kan tien gesprekken over de liefde voeren, maar uiteindelijk zijn alle verhalen uniek. Ook door de manier waarop het verteld wordt.’ Als Klaas deze gedachte vasthoudt, kan ook hij nog wel een flink aantal seizoenen mee.
Voortaan vraagt Klaas Drupsteen aan mensen op Schiphol op wie ze staan te wachten.