Nan Goldin - Im Augenblick: Fotos, Freunde & Familie
Arte, 22.55-23.40 uur
Het idee voor een documentaire over Nan Goldin was er al in 2009, vertelt Sabine Lidl, maakster van Im Augenblick. ‘Dus haar zestigste verjaardag was niet direct de aanleiding, maar het komt nu wel mooi uit. Contact maken met Nan Goldin is niet makkelijk, je moet haar vertrouwen winnen en dat kost tijd. Met de regisseur die oorspronkelijk op dit project stond lukte dat niet. Toen mocht ik het proberen.’
Lidl volgde Goldin van maart tot augustus 2012. In Parijs, waar Goldin, naast New York, woont en in Berlijn, waar de fotografe in de jaren negentig verbleef. ‘Met Nan gaat alles intuïtief, ze heeft een eigen ritme, ik wist nooit wat me te wachten stond. Wanneer ik dacht dat er een afspraak was voor een contractbespreking, was Nan ineens klaar voor een interview. Daarom had ik altijd mijn apparatuur bij me en deed ik alles alleen; camera, geluid en regie. Dat maakte me wendbaar, zodat ik voortdurend kon inspringen op haar temperament en stemming. Eigenlijk zoals zij zelf ook altijd werkt.’
Goldin werd beroemd in de jaren tachtig met haar gefotografeerde verslag van het New Yorkse clubcircuit waarin zij zich ophield. Foto’s van travestieten, homo’s en haarzelf met thema’s als seks, aids, drank, drugs, geweld, de rollen van mannen en vrouwen. Ze gebruikte een kleinbeeldcamera en bestaand licht, met meestal bewogen en onscherp beeld tot gevolg. ‘Wanneer ik een foto wil maken, maak ik ’m, wat de omstandigheden ook zijn,’ zoals ze haar pretentieloze stijl verklaarde en waarmee ze een generatie jongere fotografen inspireerde. Het resultaat presenteerde ze als live diavoorstellingen ondersteund door muziek, waarbij Goldin zelf de plaatjes draaide.
‘Dat doet ze ook nog steeds,’ zegt Lidl, ‘maar niet alleen dat. Voor veel mensen is ze die vrouw van toen, maar mijn film begint met een fotoshoot die ze heeft met kinderen; werk waarvan binnenkort een nieuw boek verschijnt. Het verraste me hoe makkelijk ze met hen omging, misschien heeft dat te maken met haar authentieke manier van zijn. Ze is gewoon zoals ze is en dat spreekt kinderen aan. Er zitten verschillende Nan Goldins in Im Augenblick; soms lijkt ze een rockster die niet stuk te krijgen is, soms is ze oud en moe van het leven. Ze vond het vreselijk om zichzelf terug te zien zei ze. Maar haar stem hoorde ze graag.’