Wouter Klootwijk beantwoordt de komende acht vrijdagen weer voedselvragen waarvan u niet wist dat u ze had.

De wilde keuken
Nederland 2, 20.55-21.25 uur

‘Na iedere aflevering die ik heb bekeken vlak voordat hij wordt uitgezonden ben ik bekaf, zo veel informatie zit erin.’ Monter praat programmamaker Wouter Klootwijk op een augustusochtend over De wilde keuken. Zijn NTR-succesreeks van onconventionele en hoogst vermakelijke voedselreportages is een klinkend argument om publieke-omroeptelevisie niet aan de pretletters en wurgcijfers te verkwanselen. Klootwijk, jaargang 1945, is plattelander in hart en nieren. Grijswitte stoppels, zwarte jas.
In het Noord-Hollandse gehucht waar zijn boerderij staat gebeurt niks. Aldus staat te lezen in zijn boekje Een bunder land is twee pramen prut, oergeestige kroniek van onthaast landleven. Niet verwonderlijk, dan, dat één vers gemonteerde aflevering van zijn eigen programma hem overrompelt.
Vandaag start de zesde reeks DWK-omzwervingen met de aflevering ‘Machine’, een soort bewegende techniekcollage (inclusief hilarisch gastoptreden van een zwarte geit). Van zakmes en koolsnijder tot reuzenamfibievoertuig voor de mosseloogst heeft de mensenhand doorgaans een vernuftig verlengstuk. Klootwijk: ‘Boeren en vissers zijn vanouds de grootste uitvinders. Voor alles hebben ze ooit een apparaat bedacht.’ Des te groter was zijn verbazing bij een conservenfabriekbezoek. Tonnen Nederlandse Waddenzeekokkels worden er in blikjes gestopt om er later door voornamelijk Spaanse zeebanket-afficionadi te worden uitgevist. Volgeautomatiseerd is het inblikproces.
Behalve waar de gekruide olie in de conserve moet: ziedaar een jongedame met een gietertje. ‘We waren in die fabriek en keken onze ogen uit. Alles ging met machines, tot dat laatste stukje, de saus. We hebben geschaterd.’
En hoe zit dat met de aflevering ‘Paard’? Klootwijk: ‘Die is gemaakt vóór de “affaire”. In de Unox-tomatensoepballetjes zat paardenvlees. Stond gewoon op het etiket. Meteen eiste Unilever in een mail rectificatie: zelf wist de directie niet dat er paard in zat. Dat ligt gevoelig in Nederland, paard.’ Koe en varken niet, kennelijk. Absurditeit is overal.
Knelt de restrictie van 23 minuten soms? ‘Spijtig genoeg moeten er altijd dingen uit. Maar het dwingt ook tot essentie.’ Ergert hij zich wel eens aan voedselzaken? ‘Eigenlijk ergert me alleen verkeerde, onduidelijke informatie. Eerder amuseert me iets.’
Zoals in de aflevering ‘Meeuwen en spreeuwen’. ‘In Alkmaar klommen we met een ambtenaar op het dak. Die man haalde honderden meeuweneieren uit de nesten en legde er plastic eitjes voor in de plaats. [Lacht]. Zoiets verzin je niet. Daar kwam trouwens nog gedonder van, want de gemeente Alkmaar kreeg een brief van hogerhand, dat ze daar geen toestemming voor hadden. [Lacht harder.] Nederland zit vol met dat soort dingen.’
De VPRO Gids adviseert: inschakelen en meeverbazen. En dat prachtboekje lezen.