vrouwenserie

Call the Midwife
Nederland 2, 17.35-18.30 uur
Toen Jennifer Worth in de vroege jaren vijftig als piepjonge verpleegster begon te werken, was East End een straatarme volksbuurt, vergelijkbaar met hoe onze Jordaan ooit was. De beschermd opgegroeide Worth kwam terecht in een door Anglicaanse nonnen bestierd ziekenhuisje. Zij wijdden hun leven aan het helpen van de armen. Dit praktische idealisme paste bij de temperamentvolle jonge verpleegster, die zich al snel liet bijscholen tot vroedvrouw. Die positie bracht haar aan de rand van vele van luizen en vlooien vergeven bedden, waarin vrouwen lagen te bevallen. Soms van hun vijfentwintigste kind.
Omdat Jennifer Worth zich later realiseerde hoe uniek haar ervaringen destijds waren, publiceerde ze vijftig jaar later haar memoires, door de uitgever aangeprezen als misery memoir en sociale geschiedenis ineen. Call the Midwife, heette het eerste deel, en die titel zal BBC-kijkers doen opveren. Want de gelijknamige serie, waarvan de eerste aflevering een halfjaar na de dood van Worth werd uitgezonden, was een onverwachte hit. Per aflevering bleven de kijkcijfers stijgen, totdat ze zelfs die van ITV-concurrent Downton Abbey overtroffen.
Meer dan tien miljoen kijkers per aflevering, in Engeland alleen. Welke snaar wordt hier geraakt? In de eerste aflevering wordt East End weinig subtiel in de verf gezet, met steegjes vol grauw wasgoed en haveloze kinderen, en kijvende wijven op straat. Zowel nonnen als verpleegsters zijn opgeruimde, flinke vrouwen die zonder morren telkens weer hun mouwen opstropen. James Herriot in the City. Maar gaandeweg ontwikkelt Call the Midwife zich tot gelaagder drama: Mad Men in the Slums. Schrijnende sociale geschiedenis, listig verpakt in afleveringen waarin humor, medemenselijkheid en zelfopoffering hand in hand gaan.
Moet u nog meer weten voordat u er lekker voor gaat zitten? Ja. Miranda Hart, de boomlange klungel uit de geweldige sitcom Miranda, speelt een belangrijke bijrol in de serie, als een boomlange, klungelige verpleegster die niet kan fietsen. Twee: dit is in alle opzichten een vrouwenserie. Mannen staan in een hoekje van de kamer te roken, bezwangeren hun vrouw, slaan haar in elkaar of zijn domweg afwezig. Het zijn de vrouwen die zich in het zweet werken. In bed, en ernaast. En drie: u zult heel wat barensnood moeten doorstaan. ‘Really big push now, good girl, really good push now. One more. I can see the baby’s head now! Come on, one last big push now!’ Enzovoort enzovoort.
Omroep Max jast de eerste en tweede reeks van Call the Midwife er de komende weken in rap tempo doorheen. Elke werkdag een aflevering. En daarna is het wachten op serie drie, want die is in de maak.