Over de indrukwekkende televisieseries die Wim Kayzer maakte voor de VPRO wordt altijd met veel ontzag gesproken. Nog niet zo lang geleden weer, toen er in Zomergasten op verzoek van Johan Simons een fragment werd herhaald. In de hoofden van veel kijkers is er voor altijd ruimte voor deze liefdevol en vakbekwaam gemaakte programma’s. Hoofden die intussen zijn vergeten met hoeveel boegeroep het werk van Kayzer aanvankelijk werd ontvangen. Kayzer vertelde het me zelf, ik was het ook vergeten. En dat het Renate Rubinstein was die de televisiecritici tot de orde riep. Zij kon dan ook schrijven en denken zoals het televisiecritici doorgaans niet gegeven is: ‘Kenmerkend voor de publieke opinie is dat het er altijd maar één is’.