Ik verheug me op het boek van Hugo Borst over Louis van Gaal, niet in de laatste plaats omdat Borst een paar gouden verhalen heeft geschreven; over Coen Moulijn, die vaak bang was in het stadion, over de relatie tussen vader en zoon Van Basten. Verhalen die niet zouden misstaan in een Amerikaanse sportanthologie. Over Van Gaal, die onbetwist een groot trainer is, ken ik een verhaal dat stamt uit de tijd dat hij voor FC Antwerp speelde. Hij verbaasde zich over het feit dat hij zo vaak op de bank moest zitten. ‘Hoezo?’, vroeg trainer Guy Thijs. ‘Omdat ik alles kan met een bal,’ zei Van Gaal. Waarop Thijs antwoordde: ‘Ja, maar je hebt ’m nooit’.