Als kind verzamelde ik papiertjes, stukjes oud ijzer en wat er verder nog van belang in de berm lag. Later, toen ik kon lezen, hoewel ik het langs de kant van de weg volgens mij al kon, werden het boeken. Maar oud ijzer of oud papier – altijd komt weer het moment dat de verzameling te groot wordt, of je tegenstaat en er een verlangen naar witte leegte ontstaat. Bruce Chatwin heeft daar mooi over geschreven. Ik denk intussen aan antiquaar Louis Putman die elke ochtend inkocht op het Amsterdamse Waterlooplein, waar de meeste van zijn boeken na zijn dood op zijn verzoek ook weer terechtkwamen.