We verkeren in een permanente staat van opwinding dezer dagen. De natte sneeuw raakt de grond nog niet of het spoorwegpersoneel loopt al met oranje lampjes op de pet. En wat te denken van de restauranthouder die stiekem paardenvlees verkocht! En steekt daar een bonus uit een achterzak? Ik lees een kalmerend boek van de Amerikaanse kunstcriticus Keats: Why Fakes are the Great Art of Our Age. Ik heb trouwens een man gekend die een vervalsing had verkocht aan vrienden. Die ontdekten dat na vele jaren en werden boos, wat zeg ik: woest. Op hem, op het schilderij boven de bank. De verkoper was oprecht verdrietig. Hij moest zelfs huilen. ‘Maar jullie vonden het toch mooi.’
We verkeren in een permanente staat van opwinding dezer dagen. De natte sneeuw raakt de grond nog niet of het spoorwegpersoneel loopt al met oranje lampjes op de pet. En wat te denken van de restauranthouder die stiekem paardenvlees verkocht