Op internet zag ik een oud interview met Misha Mengelberg, die vertelde dat het geheugen hem in de steek had gelaten. In de tweede week van februari, zei hij. Het jaartal noemde hij niet. De dokter had verteld dat hij een beroerte had gehad maar ‘ik voel me niet beroerd’.
Hem was ook ter ore gekomen dat het voor veel mensen een enorme klap was, zo’n falend geheugen. Maar hem kon het eigen lijk geen bal schelen. Zo zei hij het: geen bal. Want een muziekstuk wordt er helemaal niet beter van als je weet wie de componist is of als je je herinnert dat het een leuk stuk was, zei hij.
Ik herinnerde me dat ik vijftien jaar oud was en hem zag optreden. Hij blies al rokend en spelend as van de toetsen. Zo kan het ook – dacht ik.
Dit najaar verschijnen er teksten van hem in een boek, las ik. Ik heb er geen regel van gelezen maar weet dat het bijzonder proza zal zijn.
Op internet zag ik een oud interview met Misha Mengelberg, die vertelde dat het geheugen hem in de steek had gelaten. In de tweede week van februari...