Er is mij gevraagd een essay te schrijven. Ik stel zo'n opdracht meestal tot het laatste moment uit, om dan vlak voor de deadline een kleine wandeling te maken om het juiste spoor te vinden. Eerst moet je dwalen. Daarom nu een anecdote.
Een vriend van mij bezocht Douglas Coupland in zijn Amsterdamse hotelkamer vlak voor hij een lezing moest geven. Hij trof een schrijver die in de war was. Er lagen twee overhemden op het bed. Coupland wist niet welke hij moest aantrekken. Ook tijdens het gesprekje keek hij met een lichte vertwijfeling naar beide overhemden, wierp zich toen op het bed en riep: 'I have a fashion crisis.' Toen ik deze anecdote aan een andere vriend doorvertelde moest ik aan mijn opdracht denken, een essay over wat verdween, en aan Douglas Coupland. Toen hem werd gevraagd om de beroemde CBC Massey Lecture te geven wist hij twee dingen: dat hij er van hield om voor een zaal te staan, dat hij er niet van hield een rechttoe rechtaan lezing te houden.
Zijn Massey Lecture werd een roman. Mijn essay wordt een vertelling in fragmenten die ik - als de papieren editie er is - dit najaar ga voorlezen op de plekken van handeling.
Er lagen twee overhemden op het bed. Coupland wist niet welke hij moest aantrekken. Hij keek met een lichte vertwijfeling naar beide overhemden, wierp zich toen op het bed en riep: 'I have a fashion crisis.'