groeten uit thailand

Zoals je weet besloten Nicolaas en ik een paar dagen geleden plotseling op vakantie te gaan. Ik hoop dat je je niet te veel zorgen maakt want alles gaat hier helemaal toppie. Toen we vertrokken vanaf Schiphol en na een vlucht van zeven uur in Abu Dhabi moesten overstappen kocht ik een broodje. Ik koos na enige twijfel voor de hot & spicy chicken. Maar toen ik een hap nam bleek dat de kip op het broodje spicy noch hot was. Het smaakte gewoon naar kip maar niet naar pittige kip. Ze hadden het broodje gewoon normal chicken moeten noemen, of not spicy and also not hot chicken. Maar ja. We vlogen door naar Bangkok, alwaar ik er wederom op de luchthaven achter kwam dat de Thaise keuken niks voor mij is, ze doen daar een hamburger op de Egg McMuffin. Het was supervies maar ik heb het wel opgegeten. Nou en toen vlogen we door naar het eiland Ko Samui waar we maar een nacht zouden blijven omdat het daar nogal stom scheen te zijn. Met de kennis van nu kan ik zeggen dat het op Ko Samui inderdaad kut is. We waren gewoon naar de Costa del Sol gevlogen. Dikke Russen en Duitsers stonden in de rij voor de Pizza Hut, toen we gingen zwemmen galmde Rihanna over het strand. Van love was geen sprake, wel van een hopeless place. We besloten niet toe te geven aan onze vermoeidheid en ons vol in het Thaise ritme te gooien. Dat was moeilijk want terwijl het ochtend was, en we al bijna 24 uur wakker waren, was het voor ons allang bedtijd. Na een dag strand besloten we dan maar te gaan drinken. Drinken is immers altijd een goed idee hè mama. Eerst gedronken bij een stom tentje en net toen we dachten dat echt alles stom was vonden we een vervallen strandhuis waar allemaal mensen in het zand lagen te kijken naar een jongen die letterlijk met vuur aan het spelen was. Het was inmiddels nacht en we waren op dit moment al iets van honderd uur wakker ofzo. We besloten te gaan zwemmen in de zee. Daarna gingen we stiekem zwemmen in het zwembad van een hotel. Toen we druppelend de verlaten straat van ons hostel inliepen hoorden we uit een barretje muziek komen. Wij eropaf natuurlijk mama. Inmiddels al ladderzat en ijlend van de vermoeidheid. Het is daar waar we onze eerste Thaise vrienden maakten. Eigenaar van de bar was een vijfenveertigjarige ladyboy, ze zat daar iedere avond met haar vrienden. We dronken met ze mee, en omdat ik mijn sambuca steeds zo snel ophad werd de fles maar gewoon op tafel gezet. Dat was een mooi moment. Nicolaas zat ineens achterop een scooter bij een man met hakken aan en ging met hem eten halen. Ik bleef achter en probeerde een touw vast te knopen aan het onverstaanbare Engels dat de Thai spreken. Nicolaas kwam terug met het pittigste eten dat ik ooit geproefd heb. Het deed zoveel pijn dat mijn lichaam er gabberbewegingen van ging maken. Toen kwam de genadeklap op tafel: een Thaise joint. Misschien had het iets met de drank en het slaaptekort te maken, maar ik werd helemaal waus van die joint mama! Ik zag alles dubbel en viel tegen alles aan. Toen haalde de ladyboy-barbaas ineens haar piemel onder haar rokje vandaan. Uit respect trok ik mijn broek omlaag en liet ook ik mijn piemel zien. Toen begon iedereen heel hard te lachen want haar piemel bleek gewoon haar vinger te zijn waar ze met pen typische piemelkenmerken op had getekend. Toen vond Nicolaas dat het tijd was voor Tim om naar bed te gaan. Dat vond Tim natuurlijk niet, maar blijven was ook niet echt een optie want de man met de hakken zat steeds stiekem aan onze piemels. (Ik denk dat hij ghb in onze joint heeft gedaan.) De volgende dag namen we de boot naar het volgende eiland, daar zijn we nu een dag en hier is het superleuk! Als ik dit verhaal heb afgeschreven (op mijn telefoon) gaan we scooters huren en over het eiland racen. Gaat verder alles goed daar mama? En met de hondjes? Kus!

(18 mei 2013)

De afgelopen dagen was ik alleen. Nicolaas zit in een yogaresort zijn chakra's up te daten. We reizen over een paar dagen door maar Bangkok. Ik scooter over het eiland en lees en eet. Het is fijn om zo ver van huis alleen te zijn. Hier ben ik niemand: geen kind, geen broer, geen vriend.

De maan is hier anders. Hij staat rechtbovenaan de hemel. Alsof hij met een touwtje vastzit aan mijn kruin. Ik kan hem alleen zien als ik mijn hoofd achterover klap. Het steelpannetje is hier ook anders. Hij hangt verkeerd in de lucht. Weet je nog dat je het steelpannetje altijd aanwees toen ik klein was? Ik zit alleen in het zand op een afgelegen strandje. Het enige licht dat er is, is het licht van de maan. Een gek soort blauwig licht, ik had het nog nooit echt goed gezien. Om de maan hangt precies een cirkel van wolken, het zijn de enige wolken die er vanavond zijn. En ontelbaar veel sterren.

Weet je mama, soms ben ik ineens bang dat je doodgaat. Als ik mezelf zie in de spiegel, staat er een man met een baard en de eerste grijze haren. Ik ben ineens zesentwintig, terwijl ik eerst nooit zesentwintig was. Ik was altijd kind. Maar heel langzaam word ik minder jong en jij wordt ouder. Weet je nog toen ik zo verdrietig was en jij me ophaalde van station Roosendaal? Je stond naast je auto op de parkeerplaats en toen je mij van ver aan zag komen lopen, spreidde jij meteen je armen. Toen zag ik hoeveel je op oma Roos begon te lijken. Je bleef met je armen wijd staan tot ik verslagen voor je stond. Toen ik begon te huilen, moest jij ook huilen.

Ik vraag me af hoe het is om mijn moeder te zijn. Ben ik een beetje wat je ervan had gehoopt? Had je dingen anders gedaan? Ik wel. Pas de laatste jaren begin ik je te snappen. De Spice Girls hebben er een liedje over gezongen. Misschien was mijn grootste probleem dat je nooit nee zei. Toen ik op mijn tiende blauw haar wilde, kocht jij de verf. Toen ik op mijn vijftiende met de trein door Europa wilde reizen, zette jij me op de trein. En toen ik op mijn zeventiende op mezelf wilde wonen, huurde jij de boedelbak. Je liet me alles zelf uitzoeken. Hoewel ik nog steeds zoek, kan ik oprecht zeggen dat ik steeds meer vind. Ik kijk weer omhoog naar de maan, de wolkencirkel is weggewaaid. Ik knip de maan los van mijn kruin. Slaap lekker mama.  

(25 mei 2013)

Het was donker. Nicolaas lag naast me. Ik had mijn ogen dicht. Nicolaas kreunde. Ik hield mijn adem in. Het was de laatste avond van onze reis en we besloten dat het er maar eens van moest komen. Hardhandig voelde ik twee handen over mijn lichaam gaan. Echt ontspannen was het niet, maar toch dreven mijn gedachten af en toe even weg. Misschien kwam het door de rustgevende panfluit-hits die uit het plafond kwamen.

Toen Nicolaas in het Yogaresort zat, belandde ik met mensen in een wereld vol poolparty's (zwembadfeestjes mama) en buckets (emmers drank mama). Ik ging alleen op de scooter door de jungle en vond een afgelegen strandje waar een meneer in een hutje woonde. Later sliep ik met vrienden uit Amsterdam – die ik een baai verder was tegengekomen – een paar dagen in de openlucht. Onze kamer had geen muren, enkel een dak en keek uit over het strand. We kwamen terecht op feestjes die halve etmalen duurden en waar je aan de bar meer kan bestellen dan alleen drank. Veel meer. Na een week ontmoette ik Nicolaas weer om de laatste dagen in Bangkok door te brengen. Hij droeg zijn witte yoga outfit, ik droeg mijn kater. Hier in Bangkok staat op iedere hoek van de straat staat iemand met een karretje eten, de lekkerste geuren wisselen zich af met de geur van poep. In deze stad zijn zij onlosmakelijk aan elkaar verbonden. Over poep gesproken, ik mag denk ik wel zeggen dat poep de rode draad van deze vakantie is. Stoelgangen willen in dit deel van de wereld nog wel eens solo gaan, als je begrijpt wat ik bedoel. En als iedereen in hetzelfde schuitje zit, schept dat een band. “Hoe is jouw poep vandaag?”, het is inmiddels geen vreemde vraag meer. Soms waren woorden niet eens nodig omdat de geluiden die van de w.c. komen meer dan duizend woorden spraken. Ik kijk er naar uit om straks in Nederland weer solide drollen te poepen, in een gewoon toilet. En niet gehurkt in een gat in de grond, hoewel ook dat zijn charme heeft.

Nicolaas kreunde weer. Hij voelde vast hetzelfde maar bij hem deed het meer pijn, zo dacht ik te horen. Twee mannen drukten hun ellebogen waar ze maar konden. Zelfs op plekken waar geen ellebogen mogen komen. Even later stonden we weer buiten. Nicolaas voelde zich als herboren, ik voelde me vooral gebruikt. Nicolaas zei dat hij vooral had gedacht aan het hier en nu. Ik had vooral gedacht aan gin en tonic. Het was mijn eerste thaise massage, en vooral ook mijn laatste.

Ik zal voor vertrek naar Nederland mijn rugzak goed doorzoeken op drugs en kakkerlakken, zoals je me hebt opgedragen mama.

Tot snel!

XTim