Veel mensen vinden dieren leuk. Tot voor kort was ook ik zo iemand. Ik aaide alle dieren die ik tegenkwam en nam daarvoor uitgebreid de tijd. Geen hond te groot, geen poes te klein; altijd maar die diepgewortelde drang om te aaien. Op internet keek ik filmpjes van een breed palet aan dieren. Ik zal niet ontkennen dat ook het beeldscherm dan dikwijls werd geaaid.
Maar dat was vroeger. De aaiende handen zijn niet meer. Ik heb een kritische houding tegenover dieren ontwikkeld. Dat komt omdat ik me eens echt in ze heb verdiept. Zonder vooroordelen maar zeker ook zonder roze dierenbril die ons door de maatschappij wordt opgedrongen middels dierenpropaganda. Als je naar de feiten kijkt kan je niet anders dan concluderen dat dieren de voorbije miljoenen jaren helemaal niets hebben gedaan. Er heeft geen enkele ontwikkeling plaatsgevonden en de ambitie onder dieren is ook ver te zoeken. Veel verder dan eten, slapen en poepen gaat het niet. Ze poepen nog steeds waar het ze uitkomt en likken daarna hun poepgat schoon. Hebben dieren de tijd gehad zich in hun eigen sanitatie te voorzien? Ja. Hebben ze dat gedaan? Nee. Wat maakt dat dieren? Holbewoners.
Het is tijd dat we wakker worden en de waarheid onder ogen zien: Dieren zijn niet leuk en schattig. Walvissen voelen zich te goed om een keer naar óns toe te komen. En wij altijd maar bananen geven aan apen, heb jij ooit iets terug gekregen? Als de mensheid en dieren vrienden zijn dan is het zo’n vriendschap waarbij de een altijd de ander belt maar nooit andersom. Dieren denken dat ze heel wat zijn maar dat is gebaseerd op helemaal niets. Wij maar allemaal dingen uitvinden en bedenken en een cultuur opbouwen en de wereld verder brengen; ondertussen zitten zij alleen maar toe te kijken hoe hun regenwoud wordt gekapt. Moeten wij weer oplossen zeker! En dan alle dieren die denken dat het leven draait om schattig doen in filmpjes. Maar als de camera uitgaat gaan ze gewoon weer ergens in een hoek poepen en slapen. Dieren zijn aandachtshoeren. Dat gemauw en geloei en geschreeuw de hele dag. Doen wij toch ook niet?
Nee, wij hebben niet eens tijd om te loeien omdat we al hun dierenproblemen moeten oplossen. Ze nemen alleen maar. Het is tijd dat wij als mensheid zeggen: Dieren, tot hier en niet verder.