Ik zat in de trein. De conducteur bracht het nieuws door de intercom, zijn stem klonk breekbaar. Direct ontstond er een saamhorigheidsgevoel in de coupe. Mensen pakten elkaar vast, sommige mensen huilden. Een vrouw ging in het midden van het gangpad liggen en schreeuwde tot het einde van de reis 'kut! kut! kut!' Iemand probeerde haar te troosten door de vrouw te vertellen dat Frits Sissing voortaan Tussen Kunst en Kitsch zal presenteren. De vrouw begon te braken. We lieten haar maar even.
Iedereen in de coupe begon - al dan niet tussen de tranen en het geschreeuw door - herinneringen aan Nelleke op te halen. Het verbaasde me niet dat mensen haar een van de weinige zekerheden in hun leven noemden. Nelleke was al honderden jaren dezelfde vrouw. Natuurlijk, haar uiterlijk was een aantal jaren geleden aangepast aan de wensen van de tijd, maar van binnen bleef ze gewoon dezelfde. Toen de gemoederen waren bedaard vroeg iemand wat Nelleke eigenlijk naast Tussen Kunst en Kitsch doet. Om de mensen gerust te stellen antwoordde ik dat ze gewoon de hele week ergens aan een tafel zit te wachten tot er in het weekend ineens weer mensen bij haar aanschuiven met oude vaasjes, kommetjes en beeldjes. Al wist ik zelf natuurlijk wel beter.
Want niet zo lang geleden las ik in een interview met Nelleke dat ze graag meubelboulevards afstruint, daar een keer werd herkend en zo schrok dat ze uit een reflex de oude vrouw die haar herkende een klap in het gezicht gaf. In hetzelfde interview geeft Nelleke toe ervan te houden zo nu en dan ‘flink de fles te raken’ en dat al die mensen die de hele dag met flesjes water rondsjouwen ‘niet haar vrienden zijn’. Wat ik altijd al vermoedde werd bevestigd: Nelleke leidt een wild leven.
Als ik Nelleke bezig zag tijdens Tussen Kunst en Kitsch moest ik altijd aan seks denken. De dubbelzinnige grapjes die ze maakt, de blikken die ze mensen toewerpt. De seks druipt er vanaf, en dat meen ik. Nelleke lijkt op het type vrouw dat ik vaak op internet zie. Eerst is ze aardig en lokt ze je mee naar haar huis, eenmaal binnen wordt ze ineens superstreng en plast ze je zonder pardon onder terwijl ze je vanachter haar bril streng toekijkt. 'Viezerik!'. schreeuwt ze. Je zit helemaal onder Nelleke’s plas en het ergste is dat je het niet erg vindt.