Vorige week postte ik op Facebook een foto van een kliklaminaatvloertje, gratis af te halen. Het was al een tijdje geleden dat ik iets op Facebook deed, want ik probeer te minderen met sociale media omdat ik er een beetje ongelukkig van word. Het vloertje, toch een stevige 45 vierkante meter aan planken, lag in mijn nieuwe huis dat ik nog moest gaan betrekken. En ik wilde die vloer daar niet.
Ik ben geen racist, maar ik vind kliklaminaat gewoon niet aantrekkelijk. Door de optische illusie van getekende houtnerven ontkent het hardnekkig wat het daadwerkelijk is: kunststof. Het doet zich voor als goede oplossing voor een echte vloer, daardoor wekken de plankjes misschien de schijn van sympathie. Maar ik vind kliklaminaat alleen maar cynisch en agressief. Daarbij, de vloer deinde mee met elke voetstap vanwege een dikke, sponzige isolatievloer die eronder lag.
Hij moest er dus uit, de vloer, maar dat is geen prettig klusje. Op aanraden van de makelaar zette ik het laminaat op Facebook. ‘Joh, zet ’m erop en mensen komen er ’m zo uit slopen. Echt, ik zeg het je, die is zo weg.’ Ik postte de aanbieding op Facebook en inderdaad: binnen enkele minuten reageerde Gerard. Er volgden er meer, maar die waren te laat want Gerard was eerst. Hij zou een paar dagen later langskomen.