Er is een parkje in de buurt, dat je kunt afsluiten met een hek, waar ik de hond loslaat. Zodra de riem los is, gaat ze er als een haas vandoor. Ze rent hysterisch snelle rondjes door het gras, maakt slidings, valt om, rolt om, rent, remt, springt, schuift op haar buik door het gras en rent weer. Ik sta daar doodstil naar te kijken.
Er loopt een man langs die rustig naar de rennende hond kijkt. Ik zeg: ‘Het gekke uurtje.’ Hij loopt door, ik vraag me even af of hij me wel verstaan heeft maar dan roept hij terug: ‘Nou jij nog!’
Als ik de hond weer mee naar huis wil nemen, wil de hond niet komen. Ik ben in een goeie bui, dus ik wil best proberen haar te vangen, maar het is onbegonnen werk. Als ik haar probeer te grijpen, springt ze weg. Ze is zo wendbaar, dat ik een logge locomotief lijk tegenover haar. Ik duik op haar – denk ik – maar maak geen enkele kans, ik kom steeds met lege handen in het gras terecht.
Dan krijg ik een idee: Als zij steeds opzij springt, moet ik dus naar die plek opzij van haar grijpen. Ik moet naast haar duiken. Als ik de hond niet kan pakken wanneer ik het serieus probeer, moet ik stoppen haar serieus proberen te pakken, maar met opzet misgrijpen. Nou ... dat is dus zo gemakkelijk nog niet.
Probeer maar eens met volle overtuiging naast een hond te duiken, in de hoop dat er per ongeluk toch een hond onder je handen terecht komt.
Je moet eigenlijk vergeten dat je op hondenvangst hoopt, want dan duik je te voorzichtig. Met volle overtuiging moet je misgrijpen en je hoop vergeten. Ik blijk het niet te kunnen. En afgezien van mijn eigen slechte halfslachtige duikgrepen, springt de hond natuurlijk niet opzij, waarom zou ze? Dat doet ze alleen als ik op haar duik. Al met al, een slecht idee.
Godzijdank komen er twee Amerikaanse toeristen langs die de hond leuk vinden en haar willen aaien. De hond laat zich door vreemden wel aanhalen, omdat ze niet verwacht door hen te worden aangelijnd.
Maar wij mensen, wij spannen samen en ik vraag de Amerikanen om haar bij haar halsband te pakken. Zo krijg ik haar toch weer te pakken en de Amerikanen zeggen dat de hond gelukkig nog steeds kwispelt, ook al hebben ze haar verraden.