Zondagnacht werd ik wakker van een belletje. Ik opende mijn ogen niet en zei: ‘Dag schat.’ Het was kater F. die een paar huizen verderop woont. Hij is ooit een nacht blijven slapen en toen heb ik zijn adreskokertje opengemaakt, zo weet ik zijn naam. Je hebt geen last van hem, zolang er geen fiets in de gang staat, hij piest tegen fietsen in de gang. Er stond geen fiets in de gang, dus ik sliep rustig door.
Ik ben er aan gewend dat ik ’s nachts door de dieren wordt bezocht. Zo komt er ook vaak een muis langs. Ik hoor hem uit de kast naast mij komen, waar de schoenen staan. Ik schud altijd met mijn schoenen voor ik ze aantrek. Mijn muis is al twee maal doodgegaan. In de zomer lag hij eens vermorzeld in de tuin. Ik verdenk F.. Een andere keer lag hij na een vakantie dood in mijn keuken. Ik had op de vloer geknoeid met tabletten van de afwasmachine, misschien dat die hem fataal zijn geworden. Ik wacht op zijn volgende wederopstanding, maar ik heb hem al een tijd niet meer gezien.
Mijn nieuwste bezoeker is een slak. Ik ben niet zo dol op slakken, al is deze best sympathiek omdat hij doorgaans in de ochtend weer is vertrokken. Ik kan aan zijn slijmspoor zien waar hij heeft gekropen. Die keer dat hij in mijn pantoffels was geweest vond ik niet zo geslaagd. Vanwege de muis trek ik gelukkig niet zomaar blind een pantoffel aan en zag ik op tijd de slijmerige strepen. Ook heeft de slak weleens zijn spoor over mijn bed getrokken, maar sinds ik ’s avonds een verdedigingswal van kussens maak, volgt hij een onschuldige route over de slaapkamervloer en de keukentegels en vertrekt weer. Zo ging het weken goed tussen de slak en mij, tot op die ochtend waarop hij niet op tijd weg was. Daar kwam ik pas achter toen ik op hem stond.
Mijn nieuwste bezoeker is een slak. Ik ben niet zo dol op slakken, al is deze best sympathiek omdat hij doorgaans in de ochtend weer is vertrokken. Ik kan aan zijn slijmspoor zien waar hij heeft gekropen. Die keer dat hij in mijn pantoffels was geweest vond ik niet zo geslaagd. Vanwege de muis trek ik gelukkig niet zomaar blind een pantoffel aan en zag ik op tijd de slijmerige strepen. Ook heeft de slak weleens zijn spoor over mijn bed getrokken, maar sinds ik ’s avonds een verdedigingswal van kussens maak, volgt hij een onschuldige route over de slaapkamervloer en de keukentegels en vertrekt weer. Zo ging het weken goed tussen de slak en mij, tot op die ochtend waarop hij niet op tijd weg was. Daar kwam ik pas achter toen ik op hem stond.
Het was zijn eerste dood die ik meemaakte. Ik hoop dat hij ervan heeft geleerd. Ik heb er geen problemen mee dat de dieren me ’s nachts bezoeken, als ik maar op hun gewoontes kan vertrouwen.