Ik heb deze zomer, waarin ik geen lange broek heb gedragen, veel aan Eddie Murphy gedacht.
Toen ik vijftien was, zag ik een film met hem en Grace Jones. Grace Jones stapt uit een auto. Eerst zie je alleen een lang donker glad been met een stilettohak, dan het tweede. Eddie Murphy staat op het trottoir, kijkt toe hoe Grace Jones uitstapt en zegt dan: ‘Hoelang doe je erover om zulke benen te scheren?’ Ik herinner het me nog precies.
Voor de zekerheid zoek ik het even na. Dan blijkt dat ik minstens zeventien moet zijn geweest toen ik het zag, dat het niet Grace Jones was maar het hoogblonde Deense model Brigitte Nielsen en dat ze niet uit een auto stapte maar voorover gebogen in een kort rokje op de schietbaan stond. Maar het was wel Eddie Murphy die, om precies te zijn, zei: ‘So how long would it take to shave those legs anyway?’ Het was in Beverly Hills Cop II.
Het maakte toen diepe indruk op mij, omdat ik op mijn zeventiende dacht dat mannen niet wisten dat vrouwen haar op hun benen hadden. Misschien omdat ik een vriendinnetje had met nauwelijks haar op haar benen? Nu weet ik dat dat een uitzondering is, destijds wist ik natuurlijk zeker dat ik de uitzondering was. Ik dacht dat het scheren, epileren of waxen van de benen in het geniep moest gebeuren en dat te allen tijde moest worden voorkomen dat een man erachter kwam dat die gladde benen niet van nature zo waren. Het was niet minder dan een beschamende lichamelijke afwijking.
Ik was dus echt verbaasd toen Eddie Murphy het wel wist, maar vooral was ik ontroerd omdat Eddie Murphy Brigittes benen er niet minder mooi om leek te vinden.
Zeventienjarige hersenen zijn echt onvolgroeid, de mijne waren het in ieder geval, want ik trok geen verdere conclusies. Ik dacht toen niet dat alle mannen het wel zouden weten, om over mijn onderscheidend vermogen van fictie en werkelijkheid maar te zwijgen. Nee, alleen Eddy Murphy wist het (de rest van het miljoenenpubliek van Beverly Hills Cop liet ik ook buiten beschouwing) en Eddie Murphy vond het niet erg. Ook al verbond ik er dus geen enkele geruststellende conclusie aan, ik was gewoon al blij dat Eddie Murphy bestond.
Ik heb deze zomer, waarin ik geen lange broek heb gedragen, veel aan Eddie Murphy gedacht. Toen ik vijftien was, zag ik een film met hem en Grace Jones. Grace Jones stapt uit een auto. Eerst zie je alleen een lang donker glad been met een stilettohak, dan het tweede.