Niemand ontkomt nog aan spionage via het web. Ook niet de FIFA. En dat kan dramatisch uitpakken. Chris Kijne pleit voor terugkeer naar de klassieke methoden.

Goed, Luis Suarez is geschorst voor vier maanden, mag geen stadion meer in en moet zijn tanden voortaan thuishouden.

Er valt over te discussiëren.

Bijvoorbeeld over de vraag of de straf voor Suarez in verhouding staat tot de onbestraft blijvende speelstijl van zijn kwelgeest Chiellini. Als u mij zou vragen wie ik liever in een duister straatje tegenkwam, koos ik blind voor Suarez. Ook zonder bal aan mijn voet. Meer in het algemeen zou ik wel eens een boom op willen zetten over de onbestraft blijvende oogkasbeschadigende ellebogen.

Maar ik ga er niet over.

De FIFA wel.

Woordvoerster Delia Fischer maakte het vonnis bekend. En waar ik even op zou willen wijzen zijn de laatste zinnen, waarin zij de voorzitter van het Disciplinaire Comité van de FIFA citeerde, de Zwitserse ex-international Claudio Sulser. Sulser laat weten dat het gedrag van Suarez onacceptabel is op welk voetbalveld dan ook, maar zeker op het podium van de WK, waar immers de ogen van de hele wereld op gericht zijn.

Sulser is behalve voorzitter van dit Disciplinaire Comité ook de voorzitter van de Ethische Commissie van de FIFA. De commissie die namens de bond zelf onderzoekt of er sprake is geweest van grootschalige corruptie bij het toekennen van de WK-voetbal van 2022 aan Quatar. Weet u nog?

We moeten nog even afwachten of Sulser straks ook dit soort zinnen laat spreken namens de FIFA: ‘Omkoping is onacceptabel en totaal verwerpelijk bij iedere voetbalvereniging, maar zeker bij een organisatie die het grootste voetbalevenement ter wereld organiseert, een evenement waar immers alle ogen van de wereld op gericht zijn.’

We moeten niets uitsluiten, maar de track-record van de FIFA belooft weinig goeds. En zelfs als deze zinnen straks gesproken worden, zou ik toch graag wat onafhankelijke controle willen van de bezem die daarna de FIFA gaat schoonvegen.

Wat volgens mij inmiddels al niet meer voor discussie vatbaar is, is dat er wereldwijd velen met mij moeten zijn die schampertjes in de lach schoten toen zij de FIFA-woordvoerster zo dapper het begrip ‘voorbeeldfunctie’ hoorden uitleggen.

Waarmee maar gezegd wil zijn hoe ongelooflijk schadelijk het is voor een organisatie, publiek of privaat, wanneer dit soort bestuurlijke frauduleusheid aan het licht komt. Wie de tipgevers van de Sunday Times zijn, de gulle gevers van volgens de krant miljoenen compromitterende documenten, is volgens mij niet bekend. En de belangen in ogenschouw nemend die met het voetbal gepaard gaan, lijkt het me voor betrokkenen ook een stuk gezonder dat dat geheim blijft.

Het is dus te hopen dat de journalisten van de Sunday Times een lesje klokkenluidersmanagement hebben gehad. Maar dat is de vraag. Want getuige een belangwekkende bijeenkomst, onlangs in Pakhuis de Zwijger in Amsterdam, is het met de bescherming van klokkenluiders in de wereld nog niet best gesteld. Ik mocht bij de conferentie aanwezig zijn en was vooral getroffen door de inleiding van Annie Machon, wier levensverhaal hier te zien is:

Wat me van haar inleidende key-note speech vooral is bijgebleven, is de waarschuwing om eigenlijk geen enkele digitale techniek, hoe encripted ook, te vertrouwen. Omdat, vroeg of laat, de geheime dienst alles kan kraken. En zal kraken. Omdat de geheime dienst niet te stuiten is.

Aan het eind van haar toespraak raadde zij de verzamelde wetenschappers, journalisten en juristen aan vooral John Le Carré te lezen en te vertrouwen op de oude Koude Oorlog-technieken. Bruine enveloppen, schuilgaan achter een krant met gaatjes, afspraken om middernacht op de Konijnenberg, dat werk. Beproefd onkraakbaar handwerk.

Ik hoop dat ze bij de Sunday Times nog gewoon een brievenbus hebben.