Maar Manafort zit in het hart van de operatie, als campagneleider. Zoals hij de afgelopen decennia met zijn companen in de consultancy-firma The Black niet alleen de campagnes van presidentskandidaten George H. Bush, Bob Dole en Jack Kemp runde, maar ook met succes werkte aan de imago’s van Ferdinand Marcos, Mobutu Sese Seko, nog een handjevol andere niet westerse dictators, en uiteindelijk als naaste adviseur van Oekraïnes Viktor Janoekovich dat land weer veilig in de invloedssfeer van Poetins Rusland bracht.
Entourage is alles.
Fast forward naar vandaag. Enter de nieuwe vice-presidentskandidaat - die van Hillary Clinton: Tim Kaine. Die in Philadelphia ook school maakte. Met de slechtste Trump-imitatie ever en vermoedelijk een van de sááiste conventie-speeches van de afgelopen halve eeuw.
Kaine geldt als een veilige keus. En als een keus voor het midden. Hij wordt door de ‘Bernie-or-Bust’ -legioenen aangevallen op zijn als pro-Wall Street geïnterpreteerde optreden in de bankencrisis.
Kan zijn.
Maar verdiept u zich even iets verder in de voormalige gouverneur en senator van Virginia. En zie dat hij zijn juridische carrière begon met een pro bono zaak voor een zwarte vrouw die de huur van een appartement in Richmond was geweigerd. En dat hij later, als voorzitter van organisaties die een eerlijk huisvestingsbeleid bevochten, een van de grootste zaken ooit aanspande tegen de nationale hypotheekverstrekker Nationwide voor het uitsluiten van niet-blanke Amerikanen.
Roy Cohn en Tim Kaine, twee advocaten aan verschillende kanten van de ‘red line’.
De entourage van de een en die van de ander.
Er valt veel te zeggen over de Clinton-machine. Ook over het Amerikaanse politieke systeem en de rol van het geld. En ook wel over de combinatie van die twee. Maar vertel me niet dat er niks te kiezen is, straks in november.
