Er zijn drie soorten teleurstellingen: de eigen, die van de ander, en soms kun je elkaar teleurstellen.

Zelf leert men, als het goed is althans, steeds beter met teleurstellingen om te gaan. De teleurstelling veroorzaakt geen existentiële crisis meer, geen huilbui, geen driftbui; men accepteert wat niet veranderd kan worden.
Maar hoe om te gaan met andermans teleurstellingen, vooral als men zelf de aanstichter is van die teleurstelling. Niets is zo fnuikend als de sensatie tekort te hebben geschoten. Natuurlijk moet die ander wel iemand zijn die je juist niet zou willen teleurstellen, een familielid, een geliefde, een vriend.

Zo heeft mijn petekind al twee jaar geen verjaardagfeestje gehad. Zijn verjaardag is wel min of meer gevierd, maar omdat hij in de zomer jarig is, hebben zijn moeder en ik het feest voor zijn vriendjes uitgesteld naar de herfst. De herfst van 2014 ging geruisloos voorbij zonder verjaardagsfeest. Hij klaagde niet. Ik had ook een excuus, mijn moeder kreeg een nieuwe hartklep en hij wilde per se paintballen op zijn verjaardagfeest.

Als je moeder een nieuwe hartklep krijgt, staat je hoofd niet naar paintballen, dat begrijpt zelfs een kind.
Maar ook deze herfst dreigt voorbij te gaan zonder verjaardagfeestje. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik tegen het paintballen opzie. Ik zou liever lasergamen. Een voormalige geliefde heeft ooit voor mijn verjaardag als verrassing een lasergame-feestje georganiseerd. Dat was een interessant psychologisch experiment, het maakte veel los in de mensen.
Voor mijn petekind is het lasergamen echter niet meer opwindend genoeg, zoals voor sommigen de eigen partner niet meer opwindend genoeg is.

Toevallig dineerde ik recentelijk in New York met een stel. Zij vertelde dat ze voor de verjaardag van haar oudste kind een halve nacht in de keuken had gestaan om taarten te bakken. Ik moest aan mijn petekind denken en wederom bekroop mij het gevoel tekort te hebben geschoten.
Het beste wat ik nu nog kan doen is hem aanmoedigen te zijner tijd een feestelijk, maar giftig boek over mij te schrijven. Als het goed genoeg is en ik leef nog, dan zal ik het voorzien van een voorwoord. Verlate Wiedergutmachung.