Rughaar

Misschien heb ik iets gemist, maar een van de vragen die tijdens het wk niet beantwoord zijn, is of topvoetballers hun schaamhaar scheren.

Ik zie zelden mannen naakt, aangezien ik weinig aan sport doe en gezamenlijk douchen tot een minimum probeer te beperken. Toen ik eens gezamenlijk douchte op een legerbasis in Kandahar moest ik mijn bril afzetten – zwemmen doe ik met bril op en ook tijdens seks houd ik mijn bril op, ik moet wel zien wat ik aan het doen ben, maar tijdens het douchen zet ik mijn bril af – en bovendien leek het mij voor mijn werkzaamheden daar niet verstandig naar het kruis van soldaten te staren. Echter, vrouwen in mijn omgeving die nogal eens mannen tussen de twintig en de dertig naakt zien, bezweren mij dat die generatie alles of vrijwel alles afscheert.

Vrouwen doen dat al veel langer, hoewel hun schaamhaar aan een comeback bezig schijnt te zijn, las ik ergens. Ik zie dat nog niet gebeuren. Het vrouwelijk schaamhaar is zoiets als korfbal, het bestaat ontegenzeggelijk, maar alleen voor de liefhebber, het is een kleine niche. Ik ben van plan mij in die niche te bewegen voor een serie artikelen, maar over twee of drie jaar, want daarvoor heb ik geen tijd.

Ik zie mannen wel met enige regelmaat topless, wat mij altijd weer veel genoegen doet, en het valt mij op dat het mannelijk rughaar een gazon is dat zelden tot nooit wordt geschoren. Ik heb zelf geen rughaar – ik heb zes of zeven borstharen – maar als ik rughaar had zou ik dat met enige regelmaat bijknippen.

Toegegeven, ik kom veel meer oudere mannen met rughaar tegen dan jonge mannen, wat de observaties van mijn vriendinnen bevestigt; als je toch het schaamhaar eraf haalt, kan het rughaar er ook meteen af.

Voor jonge mannen is het haar een huisdier dat volledig gedomesticeerd dient te worden en domesticeren betekent in dit geval: verwijderen.

In de toekomst zal ik ook tot het domesticeren van schaamhaar overgaan, mits het niet te veel pijn doet, want nog meer pijn kan ik er even niet bij hebben.