In dit verhaal zijn drie woorden gecursiveerd: onleesbaar, onspeelbaar, wereldvreemd.
'Een gediplomeerd meubelmaker uit Maria Saal (een geliefd bedevaartsoord in Karinthië), die door het contact met een van oorsprong getalenteerd componist, die wij zelf vele jaren een genie zonder weerga hebben genoemd, tot de literatuur gekomen is en kleine komedies begon te schrijven, die echter, volgens degenen die zijn gedichten en kleine komedies in handen hebben gehad, respectievelijk onleesbaar en onspeelbaar waren, is om de simpele reden dat niemand ze begreep en uit wanhoop om zijn miskenning op zijn tweeëntwintigste verjaardag de Langsee in gelopen en verdronken. De krant die, nadat zijn lijk gevonden was, kort melding maakte van de miskende schrijver, legde er bovenal de nadruk op dat hij wereldvreemd was geweest.'
Yuàn bó antwoordde: 'Thomas Bernhard schreef een prachtig verhaaltje. Niettemin, hoe kleiner de ruimte, hoe groter de details. Ik verzet me daarom tegen de gebruikte cursiveringen; alles in dezelfde romein gezet zou verwoestender gewerkt hebben, want daar gaat het toch om bij die kleine dum-dumverhaaltjes.'