Lamb en Lynx

Ik ben benieuwd of Louis Theroux een Jood is. In de aflevering ‘Louis en de nazi’s’ raakt hij verzeild bij een familie van skinheads, die hem alles laten zien van hun levenswijze en van hem eisen dat hij ook open kaart speelt. Het zijn racisten van het hardste soort, ze herkennen een Jood in hem. Hij raakt in verwarring, hij wil iemand van de media zijn, een boodschapper, hij wil  geen onderdeel van de film zijn. Hij legt bovendien uit dat hij met zijn weigering wil laten zien dat Jood of geen Jood, dwerg of reus, neger of Viking er niet toe doen, hij is multicultureel. De stemming wordt agressief, hij houdt voet bij stuk, ik voel het aanzwellen van het geweld. Ik hoor hem tegen de cameraman zeggen dat ze maar moeten opstappen.

Ik ben er bij, ik word vanachter m’n tv-toestel weggetrokken naar Californië. Theroux is daar om Tom Metzger te ontmoeten, een keiharde, onwrikbare racist, die een soort verleidelijke ratio bezit waarmee hij het diep gewortelde recht op een eigen mening begrijpelijk maakt. In Amerika mag iedereen in zijn eigen huis zeggen wat hij wil. ‘Als jij wil dat ik in een restaurant geen nikker zeg, dan doe ik dat voor jou. Maar in huis zeg ik wat ik wil.’ Theroux maakt een uitstapje met hem naar Mexico en ontdekt dat het pure, onversneden blanke racisme zelfs voor Metzger niet bestaat. Hij is bevriend met een man die uit Peru komt, en dus niet afstamt van de Vikingen. Theroux wijkt niet en krabt de kern van de ideologie schoon: onhoudbaar.

Veel tragischer is het geval van April, die hij ontmoet op het skinheadfestival waar Metzger het woord voert. Zij is een blanke vrouw met twee dochters van elf jaar, Lamb en Lynx. Deze lieflijke meisjes gaan niet naar school, ze worden opgevoed door hun moeder. Ze maken muziek en kennen veel liedjes over negers die blanke mensen vermoorden in Zuid-Afrika en Zimbabwe. Het hakenkruis is het favoriete teken van April. Wat is daar op tegen? Het is een Arisch gelukssymbool. Ze noemt Theroux een multiculturele lemming. Hij raadt haar aan naar een psychiater te gaan. Dit laatste nadat hij haar zwakke punt heeft gevonden. ‘Stel je voor dat je dochters zich aan deze indoctrinatie ontworstelen en thuis komen met een Jood of een neger, wat dan?’ Hier zwijgt April lang. Ik kan het niet zien, maar het zou me niet verbazen als ze vecht tegen haar tranen. Ze zegt dat ze zo teleurgesteld zou zijn dat ze dan met haar dochters zou moeten breken.