Ayer was wiskundige, filosoof en enfant terrible. De Evangelische Omroep heeft een programma met de naam Rot op met je religie dat ik natuurlijk met belangstelling bekijk. Alle gelovigen aanbidden dezelfde universele God, maar toch claimen de afzonderlijke stromingen dat hun variant de ware is. Vroeger twistte ik op school met katholieken en protestanten, de joden die ik kende waren allemaal ongelovig en mohammedanen waren hier nog niet. Ik was jong en had nog niet van Freddy Ayer gehoord. Ik wist ook niet dat je grapjes over het opperwezen kon maken. Wat ik wel vaak in de discussie te berde bracht, was de macht van het toeval. Als je toevallig in Rome of Den Bosch geboren werd, was de kans dat je God leerde kennen via zijn zoon die in de huiskamer aan het kruis hing, vrijwel honderd procent. Maar als je wieg toevallig in Teheran stond, zou God voor altijd onzichtbaar zijn, en stond je leven op het spel als je een tekeningetje van hem maakte.
In het programma van de EO gaat het om zes spelers – twee christenen, twee atheïsten, een jood en een mohammedaan. Ze leven enige tijd met elkaar in een huis, zitten elkaar dwars, leggen het weer bij en worden geconfronteerd met pijnlijke gebeurtenissen. De vrouwen bezoeken hoeren die achter het raam hun geld verdienen, de mohammedaan (een imam) wordt uitgenodigd bij een griezelige popgroep, de atheïsten zijn aanwezig bij een besnijdenis. Dit alles gaat gepaard met hevige emoties – schreeuwen, weglopen, omhelzen, huilen, overreden, lijmen. De twee atheïsten tonen de meeste emoties, onbehouwen en verongelijkt. Ze voelen dat ze tot een minieme minderheid behoren.
Ik hoor al mijn hele leven dat 97 procent van de wereldbevolking religieus is. Atheïsme was altijd een splinter. De laatste tijd echter zijn de cijfers in ons land veranderd, kerken worden gesloten en afgebroken, de meeste mensen verzaken hun zondagsplicht, ze gaan liever voetballen. De conclusie dat ze niet meer geloven, is echter voorbarig, ze blijven natuurlijk ontvankelijk, eeuwenoud geloof in een geopenbaarde waarheid verdwijnt niet zomaar.
De EO speelt een spelletje met de ongelovigen, kat en muis.
Toen aan Freddy Ayer gevraagd werd waarom hij niet in God geloofde, antwoordde hij dat daar geen reden voor was. Ik moest erg lachen toen ik dit voor het eerst hoorde – en nog steeds maakt het me vrolijk.