In Hongarije

Ze rijden naar Hongarije, maar ze zijn zo nieuwsgierig dat ze zich niet aan de afspraak houden, ze gaan eerst even kijken naar hun aankoop. Irma schrikt van de staat van het huis, Sjaak zegt dat het wel meevalt. Ze weten niet precies hoe groot hun landgoed is en welke gebouwen erbij horen. Ze zien twee goede schuren met mooie daken, Irma overwint haar schroom en belt de makelaar, hij zegt dat ze na het tekenen van het koopcontract ook eigenaar van de schuren zijn. Dat maakt het weer goed, ze zijn blij als ze naar de notaris rijden. Als daar blijkt dat de (Nederlandse) makelaar hen met de gebouwen gefopt heeft – ze horen er niet bij – voorzie ik een klassiek drama. De makelaar heeft het in het Hongaars gestelde contract bij zich, hij legt uit dat dat logisch is, ‘we zijn nu eenmaal in Hongarije.’ Sjaak is het met hem eens, Irma zwijgt. Later, als de camera weer in Nederland is, wordt het afscheid van Irma en haar beste vriendin gefilmd. De vriendin huilt flink, niet alleen omdat ze afscheid van Irma moet nemen, maar vooral omdat ze al bedrogen is terwijl het avontuur amper is begonnen. Ze huilt, er ligt een steen op haar hart omdat Irma daar niet gelukkig zal worden. Irma buigt zich naar haar toe en  belooft haar in Hongarije gelukkig te worden. Ik denk dat ik mijn dramatheorie moet herzien. Als Sjaak in Nederland is, merkt Irma bij de eerste regenbui dat het huis lek als een mandje is. Ze huurt een huis in een aangrenzend dorp, dat geen water en geen verwarming heeft, ze merkt ook dat Hongaars een erg moeilijke taal is. Toch kopen ze ook dit huis om het als vakantiehuis te verhuren. Ze knappen dus twee huizen op en zijn ook nog van plan een camping voor minima en invaliden in rolstoelen te openen. Dit laatste idee laten ze schieten, de voorzieningen voor invaliden zouden te duur worden. Het wordt nu een camping speciaal voor homo’s, de eerste in heel Hongarije! Irma vertelt dat ze wel gevoel voor homo’s hebben, het zijn altijd aardige mensen. Sjaak wil eigenlijk nog liever travestieten hebben, maar als Irma dat voor de camera vertelt, blijkt het een grap te zijn waar ze samen nog even smakelijk om lachen.
Tegen het einde van deze reportage zijn we ook nog getuige van de eerste gasten in het piekfijn gerestaureerde vakantiehuis. Die zijn zeer tevreden. Ik ook, ik heb zelfs genoten van de verfijnde verhouding van Irma en Sjaak, een onnavolgbaar mengsel van sluipende wanhoop en keihard optimisme. Ik ben zelfs verontwaardigd dat de kijkers er slechts tweeënhalve ster voor gaven, van de vijf. Ik zelf houd het op tien.