Vandaag moest ik aan hem denken toen ik naar de gast in Nachtzoen keek. Het was een cabaretier die niet meer in God geloofde, wat niet vanzelfsprekend was, want hij was in een gelovig milieu opgegroeid en had als vervolg zelfs nog enige tijd theologie gestudeerd. Na de theaterschool was hij bij het cabaret gegaan. Hij vertelde dat hij in zijn programma’s altijd naar zingeving zocht. Op de vraag wat zingeving eigenlijk was, antwoordde hij: Wat in het leven belangrijk is, de verhouding tot elkaar, wat zijn je drijfveren. Hij wilde iets meer vertellen dan dat hij boodschappen deed in de supermarkt. Het was de Nachtzoen na de dag dat de vvd in de Tweede Kamer gemangeld werd. Je had de hele dag kunnen raden naar de drijfveren van de drie beklaagden, wat in hun leven belangrijk was. Ik zou antwoorden: macht, macht, macht. Ik bedacht dat het me niet zou verbazen als ze gewoon zouden doorregeren, en toen bleek dat ze dat inderdaad deden, was ik niet verbaasd. Ik kan niets bedenken wat meer lokt dan macht. Vooral de stille macht zonder buitenkant. Geld is macht en stinkt niet, maar het oude geld heeft toch een streepje voor op het nieuwe. Daarom was het zo pijnlijk dat ze daar stil moesten blijven zitten toen Buma het ministerie in alle openheid vergeleek met een kantoor van de vvd. Ze zouden deemoedig wegsluipen, maar de gecamoufleerde macht zo lang mogelijk in handen houden. In de Nachtzoen vertelde de cabaretier over de laatste nacht met zijn geliefde, nadat ze hadden besloten uit elkaar te gaan. Hij zei: ‘We lagen altijd los van elkaar, maar in de laatste nacht hebben we elkaar stevig vastgehouden. Dat was goed, het is geen nare scheiding geworden.’
Dat is het aantrekkelijke van televisie, ondanks alle pogingen tot temmen en bedwingen blijft het chaos en willekeur, dat wil zeggen schoonheid.