glans

Ik weet niet uit mijn hoofd hoeveel jaar het al vertoond wordt, maar wel weet ik dat er twee keer iemand meespeelde die ik persoonlijk ken. Iemand die een keer bij me thuis is geweest, wiens adres ik in mijn agenda heb genoteerd of die ik wel eens ter begroeting een hand of een kus heb gegeven. Van die twee personen moest een het spel na de eerste ronde verlaten (het deed me pijn) en werd de ander winnaar van zijn editie, hij werd De Slimste Mens van dat jaar. (Ik was trots dat ik hem ooit had ontmoet en heb wel eens in een winkel tegen een onbekende klant gezegd dat ik de slimste mens persoonlijk ken.)

Door mijn onregelmatige kijkgedrag gebeurt het tegenwoordig vaak dat ik geen van de drie kandidaten ken en als ik dan ook nog te laat heb ingeschakeld en de
jolige introductie van Philip Freriks heb gemist, voel ik me totaal verloren. Dat was vandaag (woensdag 5 augustus) het geval. Er zaten twee mannen en een vrouw. De vrouw zat rechts, waaruit ik kon afleiden dat ze dinsdag 4 augustus het spel had gewonnen. Ik heb met verbijstering naar haar gekeken, ze wist alles, ze gaf op alle vragen zonder aarzeling het goede antwoord, over welk onderwerp dan ook. Ik probeerde haar bij te houden maar werd vernederd, we liepen een op tien, dat wil zeggen dat ik naast haar tien goede antwoorden maar één vraag goed had.

Ik was zo terneergeslagen dat het mijn avond donker kleurde. De volgende dag ontvang ik een e-mail van een jongeman die een popfestival organiseert en mij uitnodigt hieraan deel te nemen. Hij schrijft dat ik de geschikte persoon ben om de bands te introduceren en zo glans te geven aan het festival. Dit lijkt me een gotspe, iemand die een popfestival glans kan geven moet toch minstens een gemiddelde algemene ontwikkeling hebben. Nu moet ik wel toegeven dat het bewuste televisiespel een uiterst grillig verloop kan hebben. De punten worden met kleine stapjes of met onverwacht grote sprongen verzameld. Het komt voor dat een kansloze achterblijver plotseling de leiding neemt. Daar komt nog bij dat ik nog nooit een popfestival heb bezocht en ook nooit heb meegedaan aan een spelletje. Dat was trouwens ook interessant aan de uitzending van woensdag 5 augustus, Maarten van Rossem vertelde dat hij niet zo’n spelletjestype is.