Afrikaanse magiërs worden door Antoinette Hertsenberg een geprepareerd huis binnengelokt. Overal zijn microfoons en camera’s verstopt, de mannen zitten in de val. Het zijn medicijnmannen, ze bezitten kennis over het menselijk lichaam, de menselijke geest, de toekomst, het verleden, boze geesten, behekste stenen. Ze zijn bovendien professor en ze heten Dada of Dibi of Pabo. Ze adverteren, ze prijzen zichzelf aan. Als uw meisje is weggelopen en u ben niet opgelucht, kunt u professor Dada bellen. Die verkoopt u een zalfje dat u op uw polsen moet smeren. Na drie dagen is uw vriendin weer thuis en wacht u een prachtig leven. Als ze niet terugkomt zoekt hij in uw huis de verantwoordelijke boze geesten. Daar moet u ook iets voor betalen. Een van de medicijnmannen merkt onmiddellijk dat het huis niet pluis is, hij wil weg, hij voelt het onzienlijke (camera’s en microfoons), hij is deskundig. Maar in de commentaarstem klinkt verontwaardiging over zijn gedrag. Dat is de kern van dit programma, verontwaardiging. Ik vind de medicijnmannen sympathiek, een verrijking van onze cultuur, weer eens iets anders dan Jehovagetuigen of zevendedagsadventisten.