Tot halverwege de jaren vijftig werd er door vrouwen nauwelijks gevoetbald, maar in 1955 stak het toch de kop weer op. Hier en daar zagen clubs het licht en er werd zelfs een vrouwenvoetbalbond opgericht. KNVB'er Leo Brunt reageerde met een oproep: 'Dames ik bid u, doe het niet.'
Een van de bepalingen die de KNVB het vrouwenvoetbal in 1956 oplegde, was dat wedstrijden drie uur voor of drie uur na die van de mannen moesten worden gespeeld. Een groot deel van het jaar was het dan al donker.
De geschiedenis van het vrouwenvoetbal is ervan doordrenkt: tegenwerking door de bond. We kunnen er alleen over fantaseren hoe vrouwen nu zouden spelen als ze dezelfde kansen hadden gekregen als mannen. Stelt u zich eens voor dat datzelfde mooie spel, gespeeld door lichtere, wendbaardere wezens, een eerlijke kans had gekregen zich te evolueren. Wie weet wat ze vandaag voor elkaar hadden kunnen krijgen.
In 1971 werd het vrouwenvoetbal door de KNVB erkend, maar tot op heden heeft het nog altijd de amateurstatus.
Het eerste WK vrouwenvoetbal werd in 1991 gehouden in China. Het werd gewonnen door de VS. Een jaar later verstuurden we de eerste sms. Topscorer was Michelle Akers, die sinds het door haar land gewonnen WK, net als Pelé en Maradona, baadt in het geld. Ze heeft in verschillende steden een appartement met een of meer bolides in de garage. Niet dus.
Akers werkt als coach en laat zich inhuren als motivational speaker. Ik weersta de verleiding haar te mailen met de vraag hoe hoog haar uurtarief is. In plaats daarvan ga ik naar het huis van de Ajaxsupporter. Ik wil hem zeggen dat vrouwenvoetbal domweg verboden werd. Door mannen. Dat, mocht er een greintje geweten onder zijn matje zitten, hij ernaar gaat kijken en de vrouwen fatsoenlijk gaat aanmoedigen. Hij is niet thuis, wat vreemd is, want zijn wagentje is aan de lader voor de deur gekoppeld.