Het valt meteen op wanneer je de animatie naast de nieuwsfeiten legt die de VPRO Next Media heeft aangeleverd (zie hieronder): er is op veel plekken een behoorlijke interpretatie gemaakt. Mark Deuze, hoogleraar Mediastudies aan de Universiteit van Amsterdam, vindt dat het bureau flink veel creatieve vrijheid heeft genomen en nieuws heeft toegevoegd. De drank en drugs die mogelijk in de skybox van de Amsterdamse Arena zouden zijn gebruikt, wordt in de animatie als vaststaand feit gepresenteerd, met pillen en flessen op tafel. De houding waarmee Badr Hari in de animatie wegloopt vindt Deuze ook opvallend. 'Hij sprint in elkaar gedoken weg, een beetje met een schuldige houding, in plaats van een trotse zo van: ik heb hier mijn vriendin verdedigd.'
Daarbij: de vriendin (Estelle Cruijff, ex van Ruud Gullit, red.) komt in de animatie nauwelijks aan bod. 'Er blijft bij mij maar één versie van het verhaal hangen', vervolgt Deuze, 'namelijk dat Badr Hari op de bank zit, de ene hand in de andere slaat om er vervolgens meteen op los te meppen wanneer Koen Everink de skybox binnenkomt. Het verhaal erachter krijg je in de animatie niet mee, namelijk dat er waarschijnlijk een opmerking is gemaakt over de relatie met Estelle, die Hari in het verkeerde keelgat is geschoten.' Deuze heeft wel een verklaring voor waarom dit mogelijk op de tekentafel is gesneuveld. 'Die context heeft geen visuele waarde', vermoedt hij, 'het is niet zo interessant om pratende mensen te verbeelden.'
Dubieus. Een dergelijke animatie is alleen journalistiek als je die wel in context aanbiedt, hij is is niet te presenteren als adequate voorstelling van wat er werkelijk is gebeurd - dat kun je hier wel uit concluderen. 'Je zou zo'n animatie moeten aanvullen met feiten', vindt Deuze, 'met ooggetuigenverslagen, verhalen van advocaten en links naar bijvoorbeeld politierapporten. Voor tv zou een anchor de zaak moeten duiden. Ik zou sowieso de animatie in delen opknippen en de verklaringen van Badr Hari en Fehrat Y. echt als verschillende versies presenteren. Nu wordt het mede door de voice-over als een coherent verhaal gepresenteerd. In de uitzending zou je ook interviews met betrokkenen eromheen moeten hebben.'
Kortom: nieuwsanimaties zijn alleen te gebruiken met veel context, regulier journalistiek werk van feiten verzamelen en interviews doen. Wat voegt zo'n nieuwsanimatie dan eigenlijk nog toe, als je het in de berichtgeving toch vooral moet hebben van de klassieke journalistieke methoden en presentatiewijze? 'Het voegt beleving toe', vindt Deuze, 'maar het laat ook zien hoe moeilijk het überhaupt is om te reconstrueren wat er mogelijk is gebeurd en dat het ook voor justitie ingewikkeld is om ergens de vinger achter te krijgen. Het brengt nuance aan, dat een veroordeling ingewikkelder is dan je zou denken. Dat vind ik een harde journalistieke taak en een toevoeging in een samenleving die wordt overspoeld door meningen.'