In het voorjaar van 2012 werd Nederland opgeschrikt door weer een omvangrijke zedenzaak. Over een periode van meer dan veertig jaar zou klusjesman Joost W. (63) minstens honderd jongens hebben misbruikt. De verdachte bekende vrijwel meteen en Justitie dacht daarmee een duidelijke zaak te hebben. Toch bleef het maar bij een enkele aangifte; de andere mogelijke slachtoffers ontkenden. In de hoop op meer aangiftes bracht justitie de zaak daarop bewust in de media. Maar het hechte dorp bleef zwijgen.

Tot verbazing van het dorp rukten de nationale media in grote getale uit. In Westkapelle wist iedereen het allang van ‘Joosje Flikkerdoosje’. Ze kenden zijn bedenkelijke reputatie, hij zat al eens eerder vast. Kinderen werden voor hem gewaarschuwd en af toe kreeg Joosje klappen van een boze vader. Wat hadden ze nog meer moeten doen? De meeste dorpelingen benadrukken dat het om jongens van veertien tot zeventien jaar gaat, die in ruil voor geld of een biertje, seksuele handelingen verrichtten. Pubers dus, die wisten wat ze deden. Maar kun je op die leeftijd de gevolgen overzien?

Is Joost de enige schuldige of is het dorp medeplichtig omdat ze hem zijn gang lieten gaan? In de jaren zeventig was er een lossere moraal wat betreft seksualiteit en pedofilie. Tegenwoordig is de discussie rondom pedofilie veel feller. Juist daarom wekt de gelatenheid van het dorp verbazing. Wat is er aan de hand daar achter de dijk?

Regie: Michael Schaap (De Hokjesman, De Viagraman)