Filmechtpaar Peter Lataster en Petra Lataster-Czisch volgde een schooljaar in de klas van juf Kiet: een fantastische lerares op een basisschool, met veel migrantenkinderen in de klas.

De kinderen van juf Kiet
Te zien op IDFA op 19, 20, 22, 23 en 25 november

Hoe gaat het met uw beider ruggen?
Peter Lataster: ‘Mijn bureaukrukje op wielen heeft me gered. We hebben alles vanaf een statief op de hoogte van de kinderen gedraaid, zodat je bijna twee uur echt in hun wereldje bent. Zonder interviews en commentaarstem, want daarmee neem je afstand.’
Petra Lataster-Czisch: ‘Het had ook grappige shots tot gevolg. Als kind is het hoofd van een volwassene ver boven je, en dan is juffrouw Kiet ook nog heel lang, dus vaak zie je alleen maar haar benen. Tot ze door de knieën gaat, om op ooghoogte te communiceren, wat ze natuurlijk regelmatig doet. Door dat lage perspectief herinneren kijkers zich misschien hun eigen positie van vroeger.’

Waarom een film over deze juf?
Petra: ‘Al jaren hebben we het idee om een portret te maken van een uitmuntende leraar.’ Peter: ‘Omdat het volgens ons zo vreselijk belangrijk is om als kind die ene bevlogen en geïnspireerde leerkracht te treffen waar je later nog steeds aan terugdenkt.’ Petra: ‘Na het zien van Être et avoir, over een Franse plattelandsschool, zeiden we tegen elkaar: “Ooit maken we hier de Nederlandse versie van.” Dat klinkt misschien een beetje aanmatigend want die documentaire was een wereldsucces, maar dat was onze inspiratie.’

(tekst gaat verder onder de foto)

©

U was er niet op uit een facet van de asielzoekerproblematiek te belichten?
Peter: ‘Nee, het ging ons om het tonen van goed onderwijs. We hebben een oproep aan alle directeuren van basisscholen in Nederland gestuurd en daar kwamen heel veel aardige reacties op. Waaronder die van Gerard Smetsers van Het Palet in het Brabantse Hapert. Hij schreef een lyrische lofzang op Kiet Engels, omdat wat zij doet een prachtig voorbeeld kan zijn voor anderen. Dat ze voor een neveninstroomklas staat, met migrantenkinderen van 6 tot 12 jaar oud, maakte het extra interessant.’
Petra: ‘Toen we haar tien minuten hadden meegemaakt, wisten we dat we de juiste juf gevonden hadden. Haar kwaliteiten blijken nog duidelijker doordat zij leerlingen lesgeeft die niet of nauwelijks Nederlands spreken.’

Hoe koos u de hoofdpersonen?
Peter: ‘Er komen regelmatig nieuwe kinderen in die klas en dat zijn interessante momenten om te filmen en te zien hoe de interactie is. En ook al verstonden we hen niet, we hadden snel door met wie we het verhaal wilden vertellen: Haya, Leanne en Jorj uit Syrië, en Branche uit Macedonië.’

Hoe reageerden de kinderen?
Petra: ‘We waren er vanaf de eerste schooldag en daardoor leken ze te denken dat dat er in Nederland kennelijk bij hoort: een filmploeg in de klas.’