Doorgaan

Passie, muziek en vriendschap, dat waren de drie steekwoorden waarmee Daan Bol zijn film Rocknrollertjes begon. Iets luchtigs. Dat mocht ook wel na zijn afstudeerfilm Niet op meisjes, over een jongen die op zijn elfde al weet dat hij homo is, en die kampt met suïcidale neigingen. En na zijn aflevering van tv-serie Bikkels, waarin hij inzoomde op jonge mantelzorgers, kinderen wier ouders of andere familieleden intensieve zorg nodig hebben. ‘Niet weer een zwaar thema. Muziek is een passie van mijzelf. Ik wilde geen film maken over “het supertalent” of “de grote droom”, maar over wat er in een band gebeurt. Zoals ik dat zelf op die leeftijd ook deed: met zijn allen in een stacaravan muziek maken, jezelf heel serieus nemen.’

Hij vroeg eens om zich heen, zag al in een vroeg stadium de Limburgse band Morganas Illusion, met drie leden van twaalf, dertien en vijftien jaar. Hij zag ze in het talentprogramma Popsport, en ontdekte dat ze al enige reuring veroorzaakten in hun eigen omgeving, onder andere door in het voorprogramma van DeWolff te spelen. Al snel kwam hij tot de conclusie dat zij voor hun leeftijdscategorie behoorlijk uniek zijn. ‘In heel veel gevallen blijkt zo’n band toch vooral de grote droom van hun vader,’ zegt Bol. ‘Ze ontberen vaak een eigen stijl. Ik vond het ook leuk om niet een band uit Amsterdam te kiezen, maar uit een plek waar je echt je best moet doen om op te vallen met je muziek. En ja, deze jongens lopen ook in opvallende jaren seventies bloesjes en draaien vinylplaten, maar toch hebben ze iets heel authentieks in hun muzikale zoektocht.’ En dus eindigde de zoektocht na lang wikken en wegen in Sittard.

(tekst gaat verder onder de foto)

En toen werd Sia ziek. Sia, de oudste van de band en bovendien de frontman, werd geveld door een depressie. Het begon als een soort burn-out, maar het groeide uit tot een nog serieuzer probleem. ‘De film kwam natuurlijk stil te liggen. We hebben eerst lang op hem gewacht. Vervolgens kwam de vraag: gaan we verder. Ik heb gezegd: als we doorgaan moet het wel hierover gaan, het is aan jullie. Het is best wel bijzonder hoe goed ze ermee omgaan. Het is niet zo dat die jongens nou elke dag over hun gevoelens praten, maar ze waren naar elkaar en naar mij heel open over wat er gebeurd was.’

Zo werd Rocknrollertjes dus ineens een film over een van de meest serieuze dingen waar je als puber mee te maken kunt krijgen.

De film ging eerder al in première op kinderfestival Cinekid en is primair ook gericht op jongeren, en is nu opgenomen in de internationale competitie voor jeugddocumentaires van IDFA en het programma voor muziekdocumentaire, onder de internationale titel Rocknrollers.

We zien Morganas Illusion de gitaren weer oppakken, maar we zien vooral intieme gesprekken tussen de jongens onderling en met de achtergebleven jongens over hun getroebleerde vriend. ‘We hebben iets langer de tijd genomen dan vooraf de bedoeling was, omdat het onderwerp er om vroeg. Dit is natuurlijk wel wat documentaires maken zo’n mooi vak maakt: er kan altijd van alles gebeuren.’