Documentairefan en -maker Marijn Frank presenteert de uitreiking van de VPRO IDFA Audience Award.

Ben je zelf een echte IDFA-ganger?
‘Zeker, ik kom er al sinds het op het Leidseplein was en je in een slaapzak voor de deur moest liggen om aan kaartjes te komen. Het is een fantastisch festival en ik verheug me er elk jaar weer op. Ik plan meestal vijf dagen vrij en dan kijk ik vijf of zes films op een dag. Op het IDFA zie je wat er gebeurt in de rest van de wereld. Documentaires doen dat op een andere manier dan het nieuws. Ze doen je vaak beseffen dat we het behoorlijk goed hebben op dat postzegeltje van ons. Wel probeer ik ervoor te zorgen dat ik ook een paar minder deprimerende documentaires kijk, want het is soms wel erg zware kost. Vaak kom ik behoorlijk neerslachtig uit de bioscoop, gelukkig is er naast de deur café Schiller om bij te komen met een biertje.’

Je hebt als regisseur ook zelf films op het IDFA vertoond, hoe
is dat?
‘Dat is geweldig, het is een drukbezocht festival en veel mensen zien je film in de bioscoop. Je hebt ook leuke gesprekken met andere makers. Toen ik in 2015 Vleesverlangen maakte, was de documentaire eigenlijk in mei al af. Toch wilde ik de première uitstellen, zodat die op het IDFA kon plaatsvinden. Dat is toch het mooiste podium. Omdat de top van de documentairewereld er is, is de kans ook groter dat je film verder komt. Vleesverlangen is toen geselecteerd voor het festival in Berlijn.'

'Ook dit jaar draait er een film van mij op het festival, Slagershart. Het is een korte jeugddocumentaire over een slagerszoon die twijfelt over zijn toekomst. Een ander groot voordeel als deelnemende maker is dat je een passe-partout krijgt, waarmee je toegang hebt tot alle films.’

Kijk je als maker anders naar een documentaire?
‘Ik doe zeker inspiratie op voor mijn eigen films. Ik kan een documentaire wel over me heen laten komen, maar ik denk ook na over het maakproces van de film die ik kijk. Ik analyseer dan hoe de film gedraaid is en hoe ze het voor elkaar hebben gekregen. Maar ik kan nog steeds van mijn sokken geblazen worden door een geweldige documentaire.’

Welke IDFA-documentaires hebben de afgelopen jaren indruk op je gemaakt?
‘Het hartverscheurende verhaal Mercy mercy, over een Deens echtpaar dat met de beste bedoelingen een Ethiopisch meisje adopteert. Daarbij heb ik zo zitten huilen, je ziet dat kind voor je ogen getraumatiseerd raken. En A Syrian Love Story over een familie op de vlucht waarvan de moeder een politiek activiste is. Ook Femen, Women warriors, Enjoy Poverty en De kinderen van juf Kiet vond ik indrukwekkend. Ongetwijfeld zullen daar dit jaar weer wat titels bij komen.’

Door Elja Looijestijn