Op vrijdag 3 november gaat de twaalfde serie One Night Stands van start met Limburgia van regisseur Noël Loozen. Een kalm, gestileerd portret van een schuttersvereniging in Zuid-Limburg waarin sfeer en kleur de boventoon voeren.
Absoluut niet te vergelijken met de film Jungle van Hetty de Kruijff die een week later wordt uitgezonden. Hierin zijn twee Syrische vluchtelingen te zien die vanuit het tentenkamp bij Calais op hun kans loeren om Het Kanaal over te steken. De derde aflevering biedt dan weer een road movie.

Die extreme verschillen zijn er altijd geweest, zegt Joost de Wolf, die half oktober afzwaaide als Hoofd Drama bij de VPRO. Vanaf de allereerste serie uit 2004 begeleidde hij met zijn collega’s in totaal ruim tachtig ‘One Nights’: ‘Diversiteit is een bewuste keuze. Of het nu de makers zijn, hun stijl, of het thema van de film. Zolang het maar hoogwaardig tv-drama oplevert.’ En daar zijn NTR, BNNVARA en VPRO volgens De Wolf van het begin af aan ‘absoluut’ in geslaagd.

De opzet is om talentvolle filmmakers de kans te geven om onder professionele begeleiding en met een serieus budget (ongeveer 250.000 euro per aflevering) een korte film te maken. De makers worden streng geselecteerd en krijgen vervolgens stevige begeleiding van een ervaren redactie. Daarna wordt optimaal gecast en komt een crew in actie met de beste mensen voor camera, geluid, montage of art direction.

Als opstap voor het échte werk heeft de serie zijn waarde bewezen, vindt De Wolf: ‘Bijna ieder jaar wint een maker of acteur een Gouden Kalf. En daarna gaat zeker de helft aan de slag met een Telefilm of een grote speelfilm.’
Gevraagd naar de hoogtepunten noemt hij Snacken (2004) van David Lammers, Den Helder (2008) van Jorien van Nes, Maite was hier (2009) van Boudewijn Koole, Geen koningen in ons bloed (2015) van Mees Peijnenburg en Horizon (2016) van Giancarlo Sánches.

Dit jaar springt Jungle er volgens De Wolf duidelijk uit: ‘Ongelooflijk wat een film is dat! Volkomen terecht dat de hoofdrolspelers (Madj Mardo en George Tobal, ds) er met z’n tweeën een Gouden Kalf voor hebben gekregen. Voor hetzelfde geld had de regisseur er ook een in de wacht gesleept.’