---------------------------------------------
Festival Mundial (site)
Vrijdag 27 - zondag 29 juni in Tilburg
---------------------------------------------
Gooi uw beeld van Festival Mundial maar overboord. Het festival verhuisde vorig jaar van het groene Leijpark naar de industriële Spoorzone in Tilburg. De djembés werden dj’s en u bepaalt tegenwoordig zélf wie de Grote Namen zijn. Creatief directeur Erwin Schellekens legt uit. ‘Onze wereld is veranderd, dus Mundial ook.’
Even denken, Mundial was toch dat derde wereldfestival?
‘Nee joh, dat is passé. Mundial presenteert juist de cultuur van de toekomst. Mensen verwachten misschien nog steeds djembés en rieten rokjes rond een kampvuur. Begrijpelijk, we zijn ooit begonnen als draagvlakfestival. Maar onze wereld is veranderd, dus het festival ook. Toen wij begonnen woonde er bij wijze van spreken nog geen Afrikaan in Nederland. Nu is dat je buurman, dus die wereldmuziek - als je die term nog wilt gebruiken - heeft een andere identiteit gekregen. Mundial ook. Het is een urban festival dat midden in de samenleving en actualiteit staat. Geen museum voor tradities.’
Dat betekent dus ook minder djembés en meer dj’s?
‘Inderdaad, want daar vindt momenteel het experiment plaats, maar het is niet alleen de ontwikkeling van elektronische muziek. Ook het lef van muzikanten om over grenzen te gaan is belangrijk. Vroeger kwam alles wat wij presenteerden uit traditionele dorpen. Die mensen zijn verhuisd naar de grote stad. Ze reizen en zijn actief op internet. Die jonge mensen willen niet langer tradities naspelen, maar geven daar hun eigen invulling aan en delen het op YouTube. Die ontwikkeling, daar staat Mundial 2.0 voor.’
Traditionele muziek is niet interessant meer?
‘Ik vind goed kora-spel nog steeds fantastisch, en velen met mij. Vorig jaar stond Sekou Kouyate uit Guinea bijvoorbeeld op Mundial. Hij speelt nog steeds op een traditionele kora, maar werkt ook samen met rapper Joe Driscoll. Die werkwijze is inherent aan het tijdsbeeld. Als je traditionele muziek in haar oorspronkelijke vorm wil presenteren word je echt een nichefestival. Wij groeien mee in de tijd en de verjonging van de doelgroep.’
Waarom verhuisd? Het Leijpark is toch veel mooier dan zo’n industriegebied?
'Wij programmeren grootstedelijke muziek en cultuur die met de jaren is doorontwikkeld. Waar kun je dat beter presenteren dan in het hart van een oude industriestad? De Tilburgse Spoorzone past ons als een maatkostuum. In het park werd het ook steeds moeilijker programmeren. Een groot podium voor tienduizenden mensen beperkt de mogelijkheden aanzienlijk. Nu hebben we overal kleine zaaltjes, zodat we weer echt dingen kunnen presenteren die het in de toekomst gaan worden.’
Wat is de doelgroep: minder geitenwollensokken, meer petjes?
‘Door de verhuizing is er veel veranderd. Wij kunnen veel langer doorgaan nu. Aan het eind van een festivaldag staan er nog dj’s tot diep in de nacht. Dat trekt uiteraard een jonger publiek. We willen hun laten zien hoeveel fantastische cultuur er buiten onze grenzen is. De oudere bezoeker blijft welkom, maar wel binnen de verjonging van ons aanbod.’
Ooit trok het festival 120.000 mensen, mis je die aantallen niet?
‘Nee, honderdduizend mensen hoeven niet evenveel geluk te brengen als 25.000 bezoekers die dolblij over de nieuwe locatie rennen. Het denken in grote cijfers is volgens mij old school. Je moet durven denken in beweging, ook dat past bij deze tijd. Mensen zijn eigenzinniger dan ooit, er is meer waardering voor de voorlopersrol.’
Zonder grote namen moet het publiek vertrouwen op de programmeur. Waarom zou het?
‘Waarom zouden ze mij vertrouwen... haha. Het is natuurlijk niet het eerste jaar dat ik dit doe. Ik begon vijftien jaar geleden bij Mundial en heb op alle afdelingen meegelopen. Ik denk dat ik het Mundial-publiek heel goed ken. Ik weet wat onze bezoekers willen. Tegenwoordig probeer ik ze aan de hand mee te nemen naar iets nieuws. Je hebt als festival ook een educatieve functie. Mundial heeft een enorme staat van dienst, dat laten we echt niet los, we verscherpen het alleen nog meer.’
Mundial werkt met uiteenlopende culturen. Levert dat weleens rare situaties op?
‘Jawel, zo hadden we vorig jaar de Iraanse theatergroep Pazirik. Eenmaal hier bleken ze geen rider bij zich te hebben, paspoorten of gageverklaringen evenmin. Na het optreden kwamen ze met open hand naar ons toe: kunnen we effe vangen. Onze richtlijnen zijn heel anders dan in Teheran natuurlijk. We kregen ook problemen met de brandweer omdat de groep volgens traditie een open vuur maakte. Tja. Vaak zijn de Mundial-acts wel onder de hoede van een toermanager. Ook dat is veranderd.’
Op vrijdag is er een ‘More MexicoNight’, wat is dat?
‘We pakken dit jaar een extra festivaldag om één land goed uit te lichten. Bij Mexico moet je niet gelijk aan grote hoeden met gitaartjes denken, dat kennen we wel. Wij laten zien wat er nú gaande is. Zo hebben we de singersongwriter Carla Morrison, die dame is een enorme ster in Zuid-Amerika. Op Voladores ben ik ook heel trots; verwacht stunt- en vliegwerk in een paal van twintig meter hoog.’
Tot slot, de droomact. Welke groep wil je écht nog een keer op Mundial hebben?
‘Ik denk niet zozeer in groepen, want die komen toch wel bovendrijven. Ik zou wel wat meer voeling willen krijgen in moeilijkere gebieden. Het Midden-Oosten hebben we bijvoorbeeld minder goed in kaart dan Afrika. Dat zijn gebieden waar het al lange tijd slecht gaat, dus daar lopen genoeg muzikanten rond met een verhaal. Ik wil nog weleens een speurtocht doen in de clubs daar. Wat gebeurt er op artistiek gebied in de wereld. Dat is altijd de hoofdvraag voor Mundial.’