Zei Assad tegen een Libanese krant medio oktober 2013. Lees het stuk hierover in de Engelse krant The Independent.
Luister dinsdag naar Bureau Buitenland, tussen 21.00-22.00 uur op Radio 1. Daarin ligt Arabist Leo Kwarten zijn keuze toe.
Zelf vindt hij dat ie de Nobelprijs van de Vrede had moeten winnen afgelopen jaar. Maar volgens Arabist Leo Kwarten verdient hij de titel Dictator van het Jaar. De Syrische president Bashar al-Assad is hoe dan ook de baas over het land waar op dit moment de meest wrede burgeroorlog ter wereld afspeelt.
Ik had de Nobelprijs voor de Vrede moeten winnen!
Bashar al-Assad: president van de hel
Geboren: 11 september 1965
Functie: President van Syrië
Aan de macht sinds: 2000. Volgde zijn vader op, Hafez al-Assad. Die was dertig jaar aan de macht.
Bashar al-Assad was de tweede zoon van Hafez al-Assad, die van 1971 tot 2000 president van Syrië was. Bashar werd aanvankelijk niet klaargestoomd voor een politieke carrière, maar ging geneeskunde studeren. Toen zijn oudere broer in 1994 overleed in een auto-ongeluk, werd Bashar de gedoodverfde opvolger van zijn vader.
Hafiz al-Assad overleed op 10 juni 2000. Onmiddellijk na zijn dood werd de minimumleeftijd voor het Syrische presidentschap verlaagd van 40 naar 34 jaar, Bashars toenmalige leeftijd. Exact een maand later werd Bashar al-Assad verkozen tot president van Syrië. Bij zijn aantreden was er hoop: hij zou hervormingsgezind zijn en Syrië de 21e eeuw binnenleiden.
Intussen is Bashar al-Assad 14 jaar aan de macht. Oppositie krijgt in Syrië geen kans. Het land is in de greep van een burgeroorlog, die al aan meer dan 130 000 mensen het leven heeft gekost sinds de aanvang in maart 2011. De internationale positie van Assad is omstreden. Aanvankelijk steunde het Westen de rebellen in hun opstand tegen de president.
Op 21 augustus 2013 vonden gifgasaanvallen plaats in Ghouta, net ten oosten van de hoofdstad Damascus. Daarbij vielen meer dan duizend doden. Na die aanvallen stemde Bashar al-Assad in met een ontmanteling van het Syrische arsenaal aan chemische wapens door de OPCW (Organisatie voor het Verbod op Chemische Wapens), onder druk van de Verenigde Staten en Rusland.
2014 brengt onderhandelingen over vrede in het Midden-Oosten (Genève II) en verkiezingen in Syrië. Tot op heden gaat de burgeroorlog door. De positie van Bashar al-Assad, zowel in Syrië als internationaal, is er dus een om in het oog te houden.
(Bronnen: Encyclopædia Britannica Online, Wikipedia, biography.com, Syrian Observatory for Human Rights)
Moet Bashar al-Assad uit de weg worden geruimd of niet? In dagblad Trouw stond afgelopen weekeinde een artikel van hun buitenlandredacteur, politicoloog Ghassan Dahhan. Hij vindt dat het westen Assad moet laten winnen, omdat we anders nog slechter af zijn. Hij vreest voor nog meer chaos als Assad er niet meer is, omdat dan drie islamitische groeperingen in de strijd om de macht nog meer burgerslachtoffers zou brengen.
Meningen verschillen over Assad
Op het artikel in Trouw kwamen veel reacties. Het scherpt in ieder geval je eigen mening.
Assad in de media
De Syrische president Bashar al-Assad verschijnt nauwelijks meer in het openbaar. Afgelopen zondag was hij voor het eerst in 3 maanden weer in het openbaar verschenen. Hij bracht een bezoek aan de al-Hamad moskee in de hoofdstad Damascus ter gelegenheid van een islamitisch feest waarop de geboortedag van de profeet Mohammed wordt gevierd en herdacht.Interviews geeft hij ook bijna nooit. Je leert hem wel beter kennen in een gesprek met de Amerikaanse journaliste Barbara Walters, die hem stevig ondervraagt. De Nederlandse fotograaf Jeroen Kramer fotografeerde Assad meerdere malen, de laatste keer in oktober voor het Duitse blad Der Spiegel.