Twee kinderversjes op het eerste gezicht, maar Willem Wilmink (1936–2003) maakte geen onderscheid tussen zijn werk voor kinderen en wat de ‘kenners’ (aan wie hij een bloedhekel had) ‘het serieuze deel van zijn oeuvre’ noemden. In afl. 608: 'Ik wil dromen' en 'Lezen is heerlijk'.

Hans Keller

Twee kinderversjes op het eerste gezicht, maar Willem Wilmink maakte geen onderscheid tussen zijn werk voor kinderen en wat de ‘kenners’ (aanwie hij een bloedhekel had) ‘het serieuze deel van zijn oeuvre’ noemden. Kees Fens herinn erde zich hoe verbluft hij was toen Wilmink hem een keer wees op de overeenkomsten tussen een gedicht van Leopold en een gezongen tekst van de Zangeres zonder Naam. Fens was een van zijn ‘promotores’ bij Wilminks promotie tot doctor in de Nederlandse Letteren aan de universiteit van Tilburg met zijn proefschrift over het werk van de Groningse dichter Hendrik de Vries. “Het was een liedje voor de universiteit,” schreef Fens.