De atlas van afgelegen eilanden

Eilanden betekenen iets anders voor iedereen: een verdwaald stipje op de kaart, een ingeslapen vulkaan die zelfgenoegzaam boven de eindeloze zee uittorent, de hoop van zeelieden, de vloek van gevangenen. De meeste eilanden bestaan enkel in de gedachten van een klein groepje uitverkorenen dat er ooit (al dan niet per ongeluk) belandde, of in oude mythes van kleine volkeren waar we hier nog nooit van hebben gehoord. De atlas van afgelegen eilanden geeft de normale sterveling een blik op die vreemde oorden.

Van het idealistische stel Duitsers dat naar Floreana trekt om een (naaktlopende) nieuwe samenleving te vormen, tot het Raouleiland, waar elk jaar een Noorse milieu-medewerker een jaar in totale eenzaamheid doorbrengt. ‘Eenmaal ter plaatse zit er niets anders op dan de tijd uit te zitten’, citeert Judith Schalansky de vacaturetekst – of verzint ze het? Wie deze Atlas doorbladert, raakt zelf al snel aan het dagdromen en fantaseren. Een boek dat de meest eenzame zomers weet vast te leggen in vele blauwe pagina’s van uitgestrekte zee.